خبرورزشی | آرسنال در مسیر پرفراز و نشیب خود در لیگ قهرمانان اروپا، بارها نشان داده که تیمی سرسخت و غیرقابل پیش‌بینی است و اکنون در آستانه دیداری حساس مقابل پاری سن ژرمن، به دنبال اثبات دوباره این مدعاست. اگرچه توپچی‌ها در بازی رفت عقب افتاده‌اند، اما بازگشت "مرد قدرت"، توماس پارتی، و تحلیل دقیق نقاط قوت و ضعف حریف فرانسوی، بارقه‌های امید را برای یک بازگشت احتمالی روشن نگه داشته است. این مطلب به بررسی چگونگی رویارویی آرسنال با مثلث هجومی جدید و پرتحرک PSG، نقش بازیکنان کلیدی چون اودگارد و رایس، و استراتژی میکل آرتتا برای غلبه بر غول فرانسوی در خانه حریف می‌پردازد.
این جدال هنوز پایان نیافته است. آرسنال عقب افتاده، اما حذف نشده. PSG با نقشه‌ای واضح و هدفی مشخص بازی می‌کند. آن‌ها همواره به دنبال حمله هستند، با آزادی حرکتی که تمام اروپا را مجذوب خود کرده است.
این تیمی است که پس از عقب‌افتادن دو گله، منچسترسیتی را شکست داد و سپس لیورپول و استون ویلا را در مراحل حذفی کنار زد.
لیونل مسی، نیمار و کیلیان امباپه از بهترین بازیکنان نسل خود بودند، اما مثلث هجومی جدید PSG — خویچا کواراتسخلیا، عثمان دمبله و دزیره دوه — در زمان بدون توپ و در نبردهای تن‌به‌تن، بسیار بیشتر از نسل قبلی تلاش می‌کنند.
آن‌ها می‌توانند در هر نقطه‌ای از خط حمله ظاهر شوند. کواراتسخلیا و دوه از جناحین به فضاهای مرکزی حرکت می‌کنند و دو هافبک PSG، فابین رویز و ژائو نوس، جلو می‌کشند تا به خط حمله بپیوندند. اشرف حکیمی، مدافع راست، آزادی کامل دارد که در جناح حرکت کند، به مرکز میدان بیاید یا حتی گاهی نقش مهاجم را بازی کند!
حکیمی وقتی جلو می‌رود، نقطه‌قوتی بزرگ برای PSG است؛ اما جالب خواهد بود ببینیم چطور PSG با حضور مایلس لوئیس-اسکلی در میانه میدان مقابله خواهد کرد. لوئیس-اسکلی در بازی رفت چندین بار خطوط دفاعی PSG را با دریبل‌های خود پشت سر گذاشت و بسیار مؤثر ظاهر شد.
غول‌های فرانسوی با شش بازیکن پرس شدیدی را اجرا می‌کنند، اما فاقد یک هافبک دفاعی کلاسیک هستند. اگر آرسنال بتواند از زیر این پرس فشرده عبور کند — همان‌طور که در برخی لحظات بازی رفت توانست — می‌تواند خط دفاعی PSG را در معرض خطر قرار داده و موقعیت خلق کند.
آرسنال در بازی رفت با ارسال توپ‌های سریع میان مدافعان مرکزی و مدافعان کناری PSG، توپ را به لئاندرو تروسار و وینگرها رساند و توانست جان‌لوییجی دوناروما را، که عملکرد درخشانی داشت، آزمایش کند.
آرسنال باید بی‌رحمانه‌تر از بازی قبل ظاهر شود و در زمان‌های مناسب PSG را مجازات کند. نقطه‌قوت آرسنال، فیزیک قدرتمند بازیکنانش است — به‌ویژه در میانه میدان. در بازی رفت، چند تصمیم داوری بحث‌برانگیز باعث شد آرسنال نتواند از این برتری استفاده کند.
بازگشت توماس پارتی باید اجازه دهد دکلان رایس به سمت چپ بازگردد و با پرسی تهاجمی‌تر به میدان بیاید. فیزیک پارتی می‌تواند در نبرد میانه میدان تعیین‌کننده باشد.
آرسنال به خلاقیت بیشتری از مارتین اودگارد نیاز دارد. او فنی‌ترین بازیکن میکل آرتتاست و کیفیت پاس‌هایش باید به سطح همیشگی بازگردد. او محرک پرس آرسنال است و باید با پاس‌های تند و تیزش بازی را رهبری کند و اعتمادبه‌نفس را به دیگر بازیکنان منتقل کند.
آرتتا به دلیل مصدومیت بازیکنان کلیدی، تنوعی مشابه سایر مربیان روی نیمکت ندارد. اونای امری، مربی استون ویلا، در بازی برگشت مقابل PSG می‌توانست از مارکو آسنسیو، اولی واتکینز و جیکوب رمزی در دقایق پایانی استفاده کند. اما با تمام احترام به آرتتا، تنها گزینه‌ی تأثیرگذار تهاجمی او، ایتن نوانری است.
آرسنال در ۲۰ دقیقه ابتدایی بازی رفت از PSG شوکه شد، اما با بازبینی بازی، می‌بینیم که تیم آرتتا در ادامه به‌خوبی وارد بازی شد. آن‌ها با پرس بالا و پاس‌های سریع به وینگرها این کار را انجام دادند.
آرسنال حالا نمی‌تواند به پاریس برود و مقابل حریف عقب‌نشینی کند. ترکیب اصلی آرتتا باید از همان ابتدا وارد میدان شود و اگر می‌خواهند شبی تاریخی در اروپا برای باشگاه رقم بزنند، باید از همان لحظه اول بجنگند.