بی‌روح و بی‌جام؛ تغییرات بی‌ثمرِ پپ، سیتی را بیدار نکرد

به گزارش خبرورزشی، در طول نُه سال حضور پپ گواردیولا در انگلستان، بارها پیش آمده که زمان از دستش در رفته باشد؛ در راهروهای ورزشگاه اتحاد، جایی در امتداد تونل، جایی میان آجرهای سفید و سکوت‌های پیش از طوفان.
سرمربی منچسترسیتی در همان راهروها، بارها به گفت‌وگوهایی مفصل با مربیان رقیب نشسته است.
ماه گذشته، پس از پیروزی ۵–۲ سیتی برابر کریستال پالاس، گفت‌وگوی او با الیور گلاسنر کوتاه بود، اما پیامش روشن.
سیتی در آن دیدار برای نخستین‌بار با ترکیب ۲-۲-۲-۴ بازی کرد؛ سیستمی تازه که جانی دوباره به تیم خسته و کم‌رمقش بخشید.
گلاسنر، آرام اما قاطع، به گواردیولا هشدار داد: اگر در فینال جام حذفی از همین ترکیب استفاده کنی — حتی اگر هنوز نیمه‌نهایی برگزار نشده باشد — ما راه مقابله با آن را خواهیم یافت.
شاید همین هشدارها در روزهای منتهی به فینال، ذهن گواردیولا را مشغول کرده بود. منابع درون باشگاه گفته بودند مربی در حال طراحی نقشه‌ای «بسیار تاکتیکی» است — و اشتباه هم نمی‌کردند.

با اینکه گمانه‌زنی‌هایی درباره استفاده دوباره از همان ترکیب ۲-۲-۲-۴ وجود داشت، سیتی بیشتر به تیمی با ترکیب ۳-۵-۲ شباهت داشت؛ ترکیبی نامأنوس، در سیستمی سیال که در آن، برناردو سیلوا به‌تنهایی مسئولیت هافبک دفاعی را، در غیاب متئو کواچیچ مصدوم، بر دوش می‌کشید.

بهترین بازی‌های سیلوا طی هجده ماه گذشته دقیقاً در همین پست رقم خورده، اما نه در این انزوا.
با کوین دی‌بروینِ خسته در نزدیکی‌اش، سیلوا تنها مانده بود تا با شلنگی نیمه‌جان، شعله‌های آتش را مهار کند.
نیکو گونزالس، خرید ۵۰ میلیون پوندی ژانویه، تمام بازی را از روی نیمکت تماشا کرد.

در نهایت، سیتی — تیمی که این فصل را بی‌هیچ جامی به پایان خواهد رساند — در انتظار جادویی لحظه‌آخر از دی‌بروینِ فرسوده بود؛ جادویی که هرگز رخ نداد.
واقعیت این بود: باید زودتر از زمین بیرون کشیده می‌شد.

اقدام تحسین‌برانگیز ارلینگ هالند در کمک مالی ۵ هزار یورویی برای تهیه بنری در ستایش دی‌بروین، هرچند پیش از بازی گرمابخش بود، اما در جریان مسابقه، هیچ‌کدام از این دو بازیکن نقش موثری ایفا نکردند.
هالند حتی زدن پنالتی را به عمر مرموش سپرد؛ بعد از آن‌که سه پنالتی از هفت پنالتی این فصل را از دست داده بود.
گواردیولا گفت: تصمیم با خود بازیکنان در زمین بود.

تصمیم‌گیری در خط میانی، بدون استفاده از یک شماره شش تخصصی، خاطره‌ای تلخ را زنده کرد: فینال لیگ قهرمانان ۲۰۲۱، جایی که گواردیولا از به‌کارگیری فرناندینیو چشم‌پوشی کرد و برابر چلسی شکست خورد.
در آن روز، سیتی گمان می‌کرد که توپ را به‌تمامی در اختیار خواهد داشت و به یک پاسور اضافی نیاز دارد. در این دیدار نیز هدف عقب کشاندن بازیکنان کناری پالاس بود — و در این زمینه موفق هم شدند.

با اینکه ابریچی اِزه گل پیروزی‌بخش پالاس را زد، سیتی در نیمه نخست نمایشی سزاوار ارائه کرد و چندین موقعیت گل مسلم را از دست داد.
اگر آن موقعیت‌ها به گل تبدیل می‌شد، اکنون از نبوغ گواردیولا می‌گفتیم و نه از سردرگمی‌اش.

گواردیولا گفت: «با ۱۱ بازیکن پالاس در محوطه جریمه‌شان، موقعیت‌های زیادی ساختیم. نمی‌گویم آسان بود. طی سال‌ها آموخته‌ایم برای چنین بازی‌هایی به ارسال‌های دقیق و بازیکنانی هوشمند در باکس نیاز داریم. وینگرهای تخصصی برای همین داشتیم. نقشه‌مان شکست خورد، چون پیروز نشدیم. اما حس بدی نداشتم. هفته پیش در ساوتهمپتون حس بسیار بدی داشتم، امروز نه.»

واضح بود که ترکیب، برای بازیکنان ناآشناست؛ وقتی هالند در حین توقف بازی دوان‌دوان آمد تا دستورالعمل بگیرد، دست در دست گواردیولا.
گفت‌وگو حتی پس از آغاز دوباره بازی ادامه داشت.

نیمه نخست قابل تحلیل بود؛ اما نیمه دوم؟ نه چندان.
سیتی به‌تدریج آشفته‌تر شد.

کلودیو اچورری، نوجوان آرژانتینی که در ژانویه از ریورپلات به سیتی پیوسته بود، اولین دقایق حضورش را تجربه کرد — آن هم در حالی که پیش‌تر حتی یک بار هم روی نیمکت ننشسته بود.
انتخابی که بیشتر از یک ایده تاکتیکی، نشانی از ذهنی سردرگم داشت.

گواردیولا گفت: «سه موقعیت داشت. در تمرین‌ها دیدم در فضاهای کوچک خوب حرکت می‌کند. فکر کردم شاید در دقایق پایانی اتفاقی خلق کند.»

و حالا ریکو لوئیس و جیمز مک‌آتی چه می‌اندیشند؟
هیچ‌کدام حتی در فهرست مسابقه هم نبودند.
لوئیس در نیمه‌نهایی برابر ناتینگهام فارست گل زد و در خط میانی خوش درخشید.
مک‌آتی هم ماه گذشته مقابل پالاس گلزنی کرده بود.
اما حالا، هر دو بی‌فایده تشخیص داده شده‌اند.

سیتی که تا همین اواخر جایگاهش در لیگ قهرمانان قطعی به‌نظر می‌رسید، حالا فقط یک هفته فرصت دارد تا خود را بازیابد — و باید دست‌کم چهار امتیاز از بازی‌های مقابل بورنموث در سه‌شنبه و فولام بگیرد.