به گزارش خبرورزشی، مک لارن ها پول پوزیشن اسپانیا را بردند و مسابقه اصلی را از خط یک و دو شروع می کنند. خط یک اسکار پیاستری و خط دو کنارش نوریس...
درست مثل موناکو رقابت اصلی در اسپانیا هم بین بچه های مک لارن است؛ پیاستری و نوریس...
زمان سرنوشت‌ساز برای لاندو نوریس فرا رسیده است. همان‌طور که پس از پیروزی چشمگیرش در استرالیا، هشت مسابقه قبل، منتظر بودیم تا ببینیم آیا او از لحاظ روانی از یک پیچ سخت عبور کرده یا نه.
اما پس از آن عملکردش چنین بود: دوم، دوم، سوم، چهارم، دوم، دوم. عدم پیروزی در این شش مسابقه باعث شد که او صدرنشینی در جدول قهرمانی را به هم‌تیمی‌اش در مک‌لارن، اسکار پیاستری، واگذار کند — و در نتیجه به خودش شک کرد.
سپس برد احیاکننده در موناکو از راه رسید؛ اجرای خونسردانه‌اش در یک مسابقه بی‌حادثه که بر پایه‌ی دور تعیین خط فوق‌العاده‌اش ساخته شد.
بار سنگینی از شانه‌هایش برداشته شد، پیش از آن‌که به شام رسمی در کاخ گریمالدی نزد آلبر دوم و بزرگان موناکو برود. سقف باز شد و آتش‌بازی‌هایی که به افتخار او بود، آسمان را روشن کرد.
اما آیا این یک نقطه عطف واقعی بود؟ لحظه‌ای که به او اعتمادبه‌نفسی داد تا نه تنها بر پیاستری غلبه کند، بلکه جایگاهش را در رقابت‌های قهرمانی تثبیت کند؟
نوریس محتاطانه و با بازوانی در هم‌قفل پاسخ این سؤال را در موتورهوم مک‌لارن پیش از گرندپری اسپانیا داد — جایی که او تنها سه امتیاز از پیاستری عقب‌تر است.
او گفت: «این برد یک انگیزه است، اما نمی‌گویم فقط یک مسابقه مرا بالا می‌برد یا پایین می‌کشد. بیشتر مجموعه‌ای از نتایج است که تأثیرگذار است. به خاطر یک تعیین خط عالی و یک مسابقه خوب، ناگهان احساس نمی‌کنم فاتح دنیا شده‌ام.»
«یک مسابقه می‌برم، و بعدش دوشنبه در خانه‌ام هستم، شکلات‌های کیندر می‌خورم و با نوشیدنی کاپری‌سان، به حالت عادی برمی‌گردم.»
اما بارسلونا مانند همیشه نیست. دستور فنی جدیدی در این‌جا اعمال شده که میزان انعطاف‌پذیری بال جلو را محدود می‌کند؛ مسئله‌ای که شاید برتری فنی مک‌لارن را کاهش دهد. نوریس اما این احتمال را کم‌اهمیت جلوه داد.
عملکرد در تمرینات این گفته را تأیید کرد: او سریع‌ترین راننده در جلسه اول بود و پیاستری در دومین جلسه صدرنشین شد. هر دو تمرین در هوای گرم و با دمای ۴۵ درجه‌ی پیست برگزار شد — شرایطی که مناسب خودروهای نارنجی مک‌لارن بود.
در پایان روز، جورج راسل از مرسدس دوم شد و نوریس چهارم.
اکثر پرسش‌ها درباره‌ی استقامت روانی، ظاهراً متوجه نوریس است؛ تردیدهایی که خود او طی ۹ ماه گذشته مطرح کرده و باعث نگرانی‌هایی شده.
اما درباره‌ی آسیب‌پذیری‌های پیاستری چه؟ از او درباره‌ی برتری‌هایش نسبت به هم‌تیمی‌اش پرسیده شد. نوریس از بیان نقاط ضعف خودداری کرد، هرچند تلویحاً گفت که در برخی حوزه‌ها نکاتی برای بهره‌برداری دیده است.
او گفت: «از صحبت درباره راننده‌های دیگر بدم می‌آید. اسکار راننده‌ای بااستعداد و آرام است. در سطح بالای ورزش، نمی‌گوییم کسی نقطه ضعف دارد، بلکه شاید در مقایسه با دیگران، فقط کمی ضعیف‌تر باشد.»
و آیا اسکار نقصی دارد؟ «شاید» پاسخ داد.
پیاستری، در ۲۴ سالگی و یک سال جوان‌تر از نوریس، به‌عنوان نماد آرامش در پشت فرمان شناخته می‌شود، هرچند در موناکو نتوانست ریتم درستی پیدا کند. نوریس در طول آن آخر هفته، روان و قابل اعتماد ظاهر شد.
در مورد وضعیت ذهنی، پیاستری گفت: «لاندو خودش را بهتر از من می‌شناسد، ولی از طرف خودم می‌گویم که پایداری ذهنی قطعاً یکی از نقاط قوت من است. برای آن زیاد تلاش کرده‌ام. این‌که به‌راحتی به‌دست بیاید، خیال باطل است.»
«البته احساسات دارم، ضدضربه نیستم، ولی مهم این است که چگونه آن را مدیریت و به سمت درست هدایت می‌کنید.»
«به‌عنوان راننده، باید باور داشته باشید بهترین هستید. باید با همین ذهنیت وارد هر مسابقه شوید — و در رقابت قهرمانی نیز همین‌طور.»
«اگر قهرمان نشوم، ناراحت می‌شوم؟ بله. دردناک خواهد بود. ولی هنوز جوانم و امیدوارم بیش از یک بار این فرصت را داشته باشم.»
پسرهای مک‌لارن شاید بار دیگر برای قهرمانی بجنگند، ولی هیچ تضمینی نیست — و به همین دلیل هر مسابقه محک بزرگی برای روحیه‌شان است.
و چگونگی واکنش نوریس، به‌ویژه، همچنان پرسش اصلی است.