خبرورزشی | دو تیم از قدرتمندترین باشگاه‌های فوتبال جهان، در خاک آمریکا رودرروی هم قرار می‌گیرند؛ در نیمه‌نهایی‌ای که شاید بالاترین سطح فنی این رقابت‌ها را رقم بزند. اما این بازی، فقط یک مسابقه نیست؛ روایت چندلایه‌ای است از رقابت، سیاست، تاریخ و آینده.
قله فوتبال اروپا
قهرمان حال حاضر اروپا برابر پرافتخارترین تیم تاریخ. هر دو تیم با چهار برد در پنج بازی، منسجم‌ترین، کامل‌ترین و تماشایی‌ترین مسیر را تا نیمه‌نهایی طی کرده‌اند. در سوی دیگر، سیتی درگیر غرور شد، بایرن درگیر کمبود، و دیگر مدعیان از سطح مورد انتظار پایین‌تر بودند. برنده‌ی این دوئل، احتمالا جام را در نیویورک بالای سر خواهد برد.
لوئیز انریکه و ژابی آلونسو، نماینده‌های نسل متفاوتی از مکتب فوتبال اسپانیا هستند. انریکه، با تجربه‌اش در بارسا و تیم ملی، اکنون پاری‌سن‌ژرمن را به یکی از منسجم‌ترین تیم‌های فصل بدل کرده است؛ تیمی با سیستم ۴-۳-۳، ترکیبی از سرعت، جنگندگی و تکنیک، با ریتمی بالاتر از تیم گواردیولا. ویتینیا مغز متفکر خط میانی است، حمله گردشی و غیرقابل پیش‌بینی است، و دفاع، قدرتمند و سخت‌جان.
در مقابل، رئال مادرید پس از آنچلوتی، با ترکیب‌های متنوع، در حال عبور از یک گذار سریع است: دفاع چهارنفره یا سه‌نفره، با گولر که نقش بازی‌ساز را ایفا می‌کند، بلینگهام ترکیبی از هافبک و وینگر است، والورده در همه جا دیده می‌شود، و امباپه—بازگشته به تیمی که زمانی قرار بود مقصدش باشد—وزن نیمکت را دوچندان کرده است. بازگشت رؤیایی برابر دورتموند در دقیقه ۹۲ (۲–۰ به ۳–۲)، فقط یک نمونه از چهره‌ی رئال ۲۰۲۵ بود.
پاری‌سن‌ژرمن بدون پاچو محروم، با برالدو در دفاع به میدان می‌آید. بازگشت دمبله، همان فشاری را بازگردانده که اینتر را از هم پاشید. سیستم سه مهاجمه با پرس سنگین، تیم را دائماً در ۳۰ متر جلویی حفظ می‌کند.
رئال، بدون هویسن، بین دو گزینه مردد است: ۳-۵-۲ شناور محبوب ژابی یا ۴-۴-۲ کلاسیک. شاید برابر سه مهاجم PSG، دفاع چهارنفره گزینه منطقی‌تری باشد، اما ژابی اهل غافل‌گیری است.
لوچو و ژابی: ادامه یا آغاز؟
انریکه نماینده‌ی ادامه مکتب گواردیولاست، با تجربه‌ای غنی‌تر و ذهنیتی درگیر با جزییات. ژابی، هرچند با ریشه‌های سنتی‌تر، مسیری مستقل و روشن در پیش گرفته. مکتب اسپانیا، حالا بار دیگر از آلمان و ایتالیا پیشی گرفته؛ اما مسیر این دو مربی، حتی در درون یک فرهنگ، به دو سمت متفاوت می‌رود.
امباپه: چهره‌ای میان دو جهان
در گذشته، پاری‌سن‌ژرمن در میامی یعنی مسی. حالا در ۲۰۲۵، نام این جدال “پاری‌سن‌ژرمن – رئال” یعنی امباپه. ستاره‌ای که با گذشته‌اش روبه‌رو می‌شود؛ گذشته‌ای که از شکوه تا شکایت ادامه یافت. امباپه به‌تازگی شکایتش از PSG بابت آزار روانی را پس گرفته، اما هنوز ۵۵ میلیون یورو از این باشگاه طلب دارد. ژوئن گذشته، ناصر الخلیفی با او خداحافظی کرد: «از کیلین بابت خدماتش ممنونم؛ برایش در رئال بهترین‌ها را آرزو داریم.»
اما رابطه‌ی الخلیفی و فلورنتینو پرس هیچ‌گاه این‌قدر دوستانه نبود. در پروژه‌ی سوپرلیگ ۲۰۲۱، پاری‌سن‌ژرمن و بایرن تنها باشگاه‌های بزرگی بودند که پیشنهاد پرس و آنیلی را نپذیرفتند؛ ترک اول بر کشتی شورش. الخلیفی به متحد اصلی چفرین تبدیل شد و از آن زمان، روابط میان PSG و یوفا تقویت شد، در حالی که رئال (و بارسلونا) تنها مخالفان رسمی باقی مانده‌اند. جدالی که نه با این بازی و نه حتی با جام جهانی آینده به پایان خواهد رسید.