سپاهان در مهم‌ترین بازی هفته دوم در نقش جهان، میزبان پرسپولیس بود و این بازی با یک گل بسود مهمان تمام شد. مسابقه‌ای که همه چیز داشت؛ از جذابیت و ستاره‌های زیاد، تا صحنه‌های زیبا، گل و اخراج، از دوئل‌های بازیکنان نامدار تا رفتار دو سرمربی جنتلمن.
اما شاید یکی از جذاب‌ترین دوئل‌های تک به تک در این مسابقه در سمت راست پرسپولیس و چپ سپاهان بود. جایی که سهیل صحرایی جوان در دفاع راست پرسپولیس، مدام با میلاد زکی‌پور مدافع چپ با تجربه سپاهان درگیری داشت.
در نیمه اول، تمام دریبل های «یک پا دو پا» زکی‌پور گرفت و او بارها توپ روی دروازه مهمان ریخت. در شروع نیمه دوم اما صحرایی، یک بار موفق به مهار دریبل حریف شد و در حالی که فکر می‌کردیم او راه ایستادگی مقابل این تکنیک قدیمی را یافته، از بعد آن صحنه فقط با خطا حمله زکی پور را خنثی می‌کرد!
تا همین یک دهه پیش که هنوز زمین‌های خاکی در جای جای شهرهای بزرگ ایران دیده می‌شد و هنوز فوتبال خیابانی، با توپ پلاستیکی روی آسفالت با دروازه‌های کوچک، در سرتاسر کشور رواج داشت، دریبل «یک پا دو پا» یکی از اولین و بدیهی‌ترین آموزه‌های فوتبال بود که هر بازیکن، قبل از رسیدن به ۱۰ سالگی آن را فرا می‌گرفت.
این تکنیک در هر دو حالت حمله و دفاع به کار بازیکن می آمد. در حمله به راحتی یک در مقابل یک را برمی داشتید و در دفاع، برای متوقف کردن حریف بهترین سلاح بود. به همین دلیل در نسل قدیم هیچکس یک پا دو پا نمی خورد و همه راه مهارش را بلد بودند.
اما حالا دیگر در هیچ کجای ایران خبری از فوتبال خیابانی نیست. نسل جدید و جوان به مدارس فوتبال می‌روند و در رده‌های پایه هم که می‌دانیم چه خبر است. در نتیجه، بازیکنان جوان خیلی از تکنیک‌های لازم برای فوتبال را یاد نمی‌گیرند که یک پا دو پا یکی از آنهاست.
اگر صحرایی جوان مثل نسل‌های سابق، شانس بازی گل کوچک و تجربه فوتبال خیابانی را داشت، اینقدر راحت یک پا دو پا نمی‌خورد! ویژگی که انگار با تجربه های نسل فعلی مثل میلاد زکی پور، آخرین نسل مسلح به این سلاح هستند و با خداحافظی ایشان، باید با دیدن این صحنه های ناب در فوتبال هم خداحافظی کنیم.
اما مربیان می توانند نگذارند این اتفاق بیفتد. اگرچه تکنیک ذاتی است اما با تمرین زیاد می شود لااقل تا ۵۰ درصد توانمندی دریبل را بالا برد. وقتی می بینیم جوانترها راهی برای مهار این تکنیک نداشتند و ندارند، چرا از آن استفاده نکنیم؟
جوانی که در پرسپولیس فیکس می‌شود، یعنی در توانایی فنی او -البته با معیارهای فوتبال جدید- هیچ تردیدی نیست. وقتی صحرایی قادر به مهار یک پا دو پا نیست، پس برابر هر حریفی می توان از این حربه استفاده کرد. به امتحانش می ارزد!
اینجا را بخوانید: برادرکشی در اصفهان، سپاهان به نیمه جدا شده خودش باخت!