تیم‌های ملی آزاد و فرنگی ما در مسابقات جهانی ۲۰۲۵ زاگرب آنقدر خوش درخشیدند که بر بام کشتی جهان، تک ایرادات و اشتباهات قهرمانان ما دیده نشد. اما حالا که تب و تاب این مسابقات خوابیده وقت آن است که کادرفنی با آنالیز عملکرد بچه‌ها به مشکلات روحی، جسمی و تاکتیکی آنها رسیدگی کنند تا در مسابقات آینده تکرار نشود.
یکی از این مشکلات مربوط به علیرضا مهمدی ملی پوش عنواندار ما در وزن ۸۷ کیلوگرم بود. او که یکی از چهار المپین ما در این مسابقات بود -که با مدال نقره المپیک انتظار زیادی از او وجود داشت تا طلسم مدال طلا را بشکند- تا فینال عالی به انتظارات جواب داد. اما در مسابقه فینال و جایی که در خاک، حریف صرب را از جا کند، همان اشتباه دیدار نیمه نهایی را تکرار کرد.
اینجا را بخوانید: با وجود رکوردها و عناوین تاریخی، کشتی با باخت شروع و تمام کرد!
در کشتی فرنگی بیشتر امتیازات در خاک رد و بدل می‌شود و کشتی‌گیری که نتواند در خاک امتیاز بگیرد، محکوم به شکست است. مهمدی در نیمه نهایی حریف را بی دلیل به کناره تشک برد و او با پا فرود آمد. چون دیگر انرژی کافی نداشت! البته آن مسابقه به خیر گذشته و فینالیست شد ولی در فینال همین مشکل کار دستش داد.
اما عجیب‌تر از آن دایره ذهنی مهمدی است که انگار به مدال نقره عادت کرده و راضی است. ایرادی که سال‌های سال کشتی‌گیران و ورزشکاران سایر رشته‌ها را عقب انداخت و محمد بنا کلی زحمت کشید تا تفاوت مدال طلا و نقره را به کشتی‌گیران و سپس سایر قهرمانان ما بیاموزد.
ما زمانی صادق گودرزی را داشتیم که همیشه فینالیست ۷۴ کیلو آزاد در جهان و المپیک بود و همیشه نقره می‌گرفت! همین الان محمد نخودی را در ۷۹ آزاد داریم که دو دوره اول حضور در مسابقات جهانی به فینال رسید و نقره گرفت و حالا سه دوره متوالی است که برنز می‌گیرد!
انگار علیرضا مهمدی هم به همین مسیر می‌رود و به سندروم همیشه نقره ای دچار شده است. او نقره جهانی ۲۰۲۳ در ۸۲ کیلو را به نقره المپیک ۲۰۲۴ در ۸۷ کیلو تبدیل و حالا در جهانی ۲۰۲۵ زاگرب تکرار کرده است.
برای گرفتن مدال طلا قبل از آمادگی جسمانی و انتخاب تاکتیک درست و اشتباه نکردن روی تشک، کشتی‌گیر باید بخواهد و روی مدال طلا تمرکز کند. چیزی که لااقل در سه سال اخیر در سه مدال نقره مهمدی ندیده‌ایم و در این مسابقات هم با شکست او، کشتی فرنگی شانس رسیدن به رکورد یوکوهاما در آزاد و تکرار حماسه المپیک لندن در فرنگی را از دست داد.
حیف است که زحمات مهمدی همیشه در مدال نقره خلاصه شود.
