رامین رضاییان تابستان قبل به عنوان بهترین گلزن و ستاره سپاهان به استقلال آمد. ملی پوش با تجربه که تبحر خاصی در زدن ضربات ایستگاهی و البته پنالتی دارد، به لطف همین تخصص فصل قبل در لیگ بیست و چهارم -که استقلال بدترین نتایج عمر ۸۰ ساله خود را گرفت- از معدود نفراتی بود که نمره قبولی کسب کرد.
۱۰ گل و ۴ پاس گل در لیگ ۲۴ و عنوان بهترین بازیکن فصل استقلال، باعث تمدید قرارداد رامین شد و او این فصل با رفتن حسینی و جانشینی چشمی به عنوان کاپیتان اصلی، جانشین روزبه و کاپیتان دوم استقلالی‌ها هم شد. رامین هفته دوم با زدن گل سرنوشت ساز به ذوب آهن در همین ورزشگاه شهدای شهر قدس، دوباره برای عنوان بهترین گلزن تیمش دورخیز کرد.
گلی که با یک ضربه سر به شکلی هنرمندانه بازی با ذوب آهن را به تساوی کشاند، توقعات را از رامین بالاتر برد. کسانی که تبحر رامین را در ضربات ایستگاهی دیده‌اند و او را با پاس‌های گل میلیمتری می‌شناسند بعد از زدن آن گل به ذوب آهن، انتظار از دست رفتن فرصت طلایی مقابل المحرق بحرین را نداشتند. در واقع از رامین رضاییان به عنوان بهترین گلزن استقلال بعید بود که چنان فرصت مسلمی را از دست بدهد.
اینجا را بخوانید: یک پرسپولیسی، زبان استقلال/ آبی‌ها با جذب رضاییان برنده شدند!
در فوتبال قوانین نانوشته بسیاری وجود دارد که زور خیلی از آنها به مراتب از قوانین نوشته شده روی کاغذ بیشتر است. یکی از این قوانین، این است که مهاجم باید خودخواه باشد. بهترین مثال برای این قانون علی دایی است. بازیکنی که با اتکا به همین ویژگی، رکورد گل‌های ملی را در دنیا شکست و شاید هرگز هیچ فوتبالیست دیگری در ایران، جایگاه او در صدر تاریخ را تهدید نکند.
اگر رامین مهاجم بود و خودخواهی مثل علی دایی داشت، استقلال در همان نیمه اول بازی با المحرق به گل اول می‌رسید. پاس منیر الحدادی در دقایق آخر نیمه اول، یک پاس گل تمام عیار بود اما رامین به جای شلیک مستقیم به دروازه، در عرض پاس داد! او بسته به ذات فوتبالی خود و تجربه تمام این سال‌ها، به شکلی غریزی ترجیح داد به جای شوت، پاس بدهد و این توپ توسط مدافعان تیم بحرینی دفع شد.
وقتی سوت پایان مسابقه با شکست استقلال به صدا درآمد، شاید هیچکس به اندازه رامین رضاییان ناراحت نبود. او که برای اولین بار در یک رقابت آسیایی بازوبند کاپیتانی استقلال را بر بازو بسته بود، به هیچ عنوان دلش نمی‌خواست این روز، با شکست تمام شود. به خصوص که خود رامین می‌توانست با شلیک توپ در آن صحنه به جای پاس، نتیجه را طور دیگری رقم بزند.
بدون شک اگر استقلال با برتری به رختکن می‌رفت، نیمه دوم بازی جور دیگری پیش می‌رفت اما...