سه‌شنبه ۲۲ مهرماه، دومین روز از فیفا دی ماه اکتبر تیم ملی کشورمان به مصاف تانزانیا رفت. مسابقه‌ای که از همان روز اول قطعی شدن، زیر سوال بود و شکل بازی هم به سمتی رفت که مشخص شد حق با کارشناسان و منتقدان بوده است.
این مسابقه اگرچه با پیروزی ما تمام شد اما انصافاً معامله‌ای دو سر باخت بود. نوع بازی خشن تیم آفریقایی و رفتارهای آماتور گونه آنها درون زمین، باعث مصدومیت‌های ناخواسته برای بازیکنان ما شد و آنها هم که به میدان رفتند، چیزی به فوتبالشان اضافه نشد.
دیدیم که خود قلعه نویی هم بعد این بازی چندان راضی نبود. چیزی به رکوردهای طارمی اضافه نشد، جهانبخش کماکان بدشانس بود که گل زد اما پذیرفته نشد و ... و برای تکمیل کلکسیون ناکامی‌های ما در این دو فیفا دی شهریور و مهر، نتیجه یک مسابقه دیگر کافی بود!
همان روز ۲۲ مهر و بازی ایران با تانزانیا، ژاپن با برزیل بازی کرد. نیمه اول با دو گل دقایق ۲۶ و ۳۲ حریف نامدار خود، بازنده به رختکن رفت و نیمه دوم در دقایق ۵۲، ۶۲ و ۷۱ کامبک زد و ۳-۲ برد!
قلعه نویی همیشه نگاهش به ژاپن بوده و بیش از هر کشوری، از چشم بادامی ها تاثیر می گیرد. در همین مصاحبه‌های اخیر نیز از هم امتیاز بودن با ژاپن به عنوان افتخار مثال آورد، در جام ملت‌ها هم بردن ژاپن برای او آنقدر مهم بود که در بازی با قطر قید جام را زد!
حالا الگوی ذهنی قلعه نویی، برزیل را برده و روی پیروزی او برابر تانزانیا سایه انداخت! آن هم بدون اوت دستی و بدون حاشیه و داستان!
اینجا را بخوانید: تیم ملی در رنکینگ فیفا هم درجا زد