دانیال اسماعیلی فر یک بازیکن گمنام و تازه وارد در فوتبال ایران نیست. با لباس ذوب آهن برای خود در لیگ برتر اسم و رسمی به هم زد، سپس به سپاهان رفت و آنجا هم تجربه رقابت‌های مختلف را به کارنامه خود افزود و در پرسپولیس و حالا در تراکتور جام‌های مختلف و متوالی را درو کرده است.
در تمام این سال‌ها دانیال اسماعیلی‌فر در تمام تیم‌هایش همیشه فیکس بود اما به تیم ملی دعوت نمی‌شد! او در رقابت‌های مختلف داخلی و خارجی می‌درخشید، اما همیشه یک چیز در کارنامه او کم بود. کمتر بازی خیلی ضعیف از دانیال سراغ داریم، اما او با حفظ یک روال متوسط رو به بالا هیچ وقت مثل سایر مدافعان راست درخشان تیم ملی هر هفته تاثیرگذاری مستقیم در بازی‌ها نداشت.
و حالا ببینید که دعوت به تیم ملی در فیفادی مهر ماه چه تاثیر شگرفی روی دانیال گذاشته که از او یک سوپرمن ساخت و در دو بازی اخیر تراکتور -بعد این دعوت در آسیا و لیگ برتر- بی‌تردید یکی از موثرترین بازیکنان تیمش در دو برد پنج گله بود.
او در برابر در بخش تهاجمی شارجه یک گل زد و یک گل ساخت. در بخش دفاعی هم او نیمه دوم یک توپ را در آسمان از روی خط دروازه با پا برگرداند، از ان کارها که فقط در فیلم‌های هندی یا فیلم‌های اکشن هالیوودی سراغ داریم!
برابر گل گهر هم دو پاس منجر به گل داد. البته پاس او به حسین‌زاده با اثرگذاری از سوی اکوان همراه بود که بسیاری کارشناسان آن را به حساب دانیال نمی‌نویسند. اما پاس گل پنجم به زائرکاظمینی جای بحث و حرف و حدیث نداشت. اما گلسازی تنها ویژگی بازی اسماعیلی فر نبود.
در دقیقه ۱۸ بازی با گل گهر، محمد نادری مصدوم و از زمین بیرون رفت. مدافع چپ ثابت تراکتور در دوران اسکوچیچ و بجای او صادق محرمی وارد زمین شد که او هم پاس گل داد تا نوید برگشت به اوج بدهد ولی باز نقش آرمان اکوان در این پاس گل، بیشتر از محرمی بود!
با حضور محرمی در زمین، دانیال به سمت چپ دفاع رفت تا محرمی در دفاع راست –پست تخصصی خود- بازی کند. اما رفتن به چپ هم تاثیری در کیفیت بازی دانیال نداشت و او همان طور که گفتیم، دو پاس گل به حسین زاده و زائرکاظمینی داد.
حتی اگر آمار دانیال را یک پاس گل درنظر بگیریم این نکته که حملات تراکتور با حضور دانیال به سمت چپ منتقل شد و شخص او در پست غیرتخصصی هم تاثیر گزار در بازی ماند، قابل انکار نیست.
اینجا را بخوانید: مدافعی که ناگهان سوپرمن شد!
