بزرگان فوتبال ایران به احترام یکی از چهره‌های ماندگار این رشته گرد هم جمع شدند تا او را به سوی منزلگاه ابدی مشایعت کنند.
اکبر کارگر جم همیشه به خاطر مناعت طبع خود مشکلات را به جان خرید و حرفی از آن به میان نیاورد. چهره‌ای فراموش نشدنی که می‌توانست به خیلی‌ها رو بزند و مشکلاتش را حل کند ولی ترجیح داد دغدغه‌هایش را به جان بخرد اما اعتبارش را پایین نیاورد. اسم اکبر کارگر جم همیشه بالا بود و دقیقاً به همین خاطر صبح چهارشنبه بسیاری از بزرگان فوتبال گرد هم جمع شدند تا نامش را همچنان در اوج حفظ کنند.
چهارشنبه صبح هر کس وارد ورزشگاه پیر شهر تهران شد، در گوشه گوشه این استادیوم بزرگانی را می‌دید که خودشان زمانی دقیقاً مانند اکبر کارگر جم ورزشگاه را به وجد می‌آوردند اما حالا با نگاهی غمزده و چشمانی باران خورده آمده بودند تا نشان بدهند مرد بزرگ فوتبال ایران همیشه نامش به نکویی برده خواهد شد. از حسن روشن و نصرالله عبداللهی گرفته تا مهدی مناجاتی و منصور رشیدی و حسین فرکی. از رضا نعلچگر و حمید استیلی و امیر قلعه نویی گرفته تا مجید نامجو مطلق و هادی طباطبایی. از بهتاش فریبا تا وحید امیری و سعید مراغه چیان. از این بزرگ گرفته تا بزرگانی دیگر همه جمع شده بودند تا یکی از چهره‌های ماندگار فوتبال ما را تا منزلگاه ابدی مشایعت کنند. البته جمع مدیران هم جمع بود. علی تاجرنیا،علی نظری جویباری، کاظم اولیایی، کامران منزوی، اکبر عباسی ملکی و... همه آمده بودند اما هیچکس در مورد امروز استقلال حرف نمی‌زد بلکه تمام نگاه‌ها به مردی بود که روزگاری نه چندان دور در همین استادیوم با پیراهن آبی قهرمانی در جام باشگاه‌های آسیا را جشن گرفته بود. بعضی از بازماندگان همان تیم تاج سال ۴۹ که خودشان حضور داشتند و خانواده فرادی همچون ناصر حجازی و منصور پورحیدری هم به نیابت از اسطوره‌های فقید آمده بودند تا کارگر جم احساس غربت نکند.
اکبر آقا که بارها در امجدیه دور افتخار زده بود، صبح چهارشنبه برای آخرین بار نه با پاهای خود بلکه روی دوش رفقا و دوستدارانش در این استادیوم خاطره ساز دور افتخار زد و به منزلگاه ابدی رفت تا در کنار بقیه نام آوران آرام بگیرد.
روحت شاد محجوب دوست داشتنی. دلمان همیشه برای ادب و معرفتت تنگ می‌شود.
