متاسفانه در لیگ بیست و پنجم، به جای آنکه با پیشرفت علم و تکنولوژی تعداد مصدومیت‌ها و آسیب‌های چه بزرگ و چه کوچک، کمتر باشد، روز به روز بیشتر شده و آمار پارگی رباط و خانه نشینی بازیکنان تا همین جا که هنوز به یک سوم فصل نرسیده‌ایم، از تمام ادوار گذشته بیشتر بوده است.
در مصدومیت‌های سنگین معمولاً کیفیت بد و نامطلوب زمین‌ها -چه در تمرین و چه مسابقه- و ناآمادگی بازیکنان و بدنسازی غلط، دو عامل اصلی و بزرگ هستند که بیشترین آمار مصدومیت و تلفات را به جا می‌گذارند. البته که دلایل دیگری هم در این موضوع دخیل است؛ از جمله استراحت کم، تغذیه نادرست، روش زندگی غلط و خوشگذرانی بیش از حد و دیر خوابیدن که متاسفانه باید گفت در میان فوتبالیست‌های ما اینگونه موارد نیز بسیار بیشتر از سطح استاندارد جهانی است!
کافیست به همین رقابت‌های هفته نهم به عنوان یک نمونه آماری نگاه کنید؛ در هفته نهم تعداد تعویض‌های اجباری به دلیل مصدومیت بازیکنان بیش از همیشه بود!
این هفته محمد نادری که خود هفته قبل به دلیل مصدومیت دقیقه ۱۸ بازی با گل گهر بیرون رفته بود، برابر پرسپولیس در بازی بزرگ هفته دقیقه ۷۲ جای محرمی آمد و دقیقه ۸۴ دوباره بیرون رفت تا خامربکف بجایش بیاید و شیری به دفاع چپ برود. طبعا آنها نیز مثل دانیال در ۷۰ دقیقه اول نمی توانستند جای دفاع چپ تخصصی را پر کنند.
رسول خطیبی ستاره جوانش، امیرحسین جولانی را بین دو نیمه جای میهاینویچ آورد تا در خانه چادرملو را ببرد اما این جوان دقیقه ۷۸ مصدوم و جای خود را به وحید حیدریه داد و مس هم باخت!
حبیب فرعباسی مقابل آلومینیوم بعد ۳ کلین شیت گل خورد و مصدوم شد و بیرون رفت. حالا خبر آمده تا یک ماه نمی‌تواند بازی کند. اگر سه تعویض پیروز قربانی بین دو نیمه بازی با پیکان را به حساب تغییر تاکتیک بگذاریم، لنگ لنگان بیرون رفتن بازیکن را چطور باید توجیه کرد؟
این فصل چند بازیکن به دلیل پارگی رباط امکان ادامه کار را از دست دادند که مشهورترین آنها وحید امیری است. همین حالا بازیکنانی مثل مرتضی پورعلی گنجی به تازگی از این مصدومیت طولانی بازگشته‌اند و باید این آمار بالای مصدومیت‌ها را به نشانه هشدار و زنگ خطر در نظر گرفت و فکری برای حل مشکل کرد.
اینجا را بخوانید: دروازه‌بان استقلال برای دربی انتخاب شد!