در حالی که همه نگاهها در هفته پایانی دور رفت به صورت سنتی به بازیهای ۴ مدعی و با توجه به شرایط جدول، به دیدار سپاهان – چادرملو که در بالای جدول بسیار مهم است، بود اما از نظر فوتبالی مهمترین مسابقه همان اولین بازی هفته پانزدهم بود که عصر پنجشنبه برگزار شد.
استقلال خوزستان که هنوز نتوانسته در ورزشگاه خود میزبان باشد، بعد از چند بازی در آبادان این بار در ورزشگاه شهدای فولاد میزبان ذوب آهن بود. شاگردان خلیفه که در این فصل انواع و اقسام بلاها را تجربه کردهاند، در دقیقه پنجم وقتهای تلف شده نیمه اول و بلافاصله در دقیقه چهارم شروع نیمه دوم، به دو گل رسیدند تا در انتهای جدول تغییراتی مهم صورت گیرد.
این مسابقه یک دیدار ۶ امتیازی بین دو رقیب مستقیم بود. تا قبل از این بازی، استقلال خوزستان در کنار همشهری اش فولاد با ۱۳ امتیاز در رتبه ۱۴ و ۱۳ جدول بودند و ذوب آهن، با ۱۴ امتیاز در پله ۱۲ حاشیه امن تری داشت. در حالی که دو تیم منطقه سقوط -یعنی پانزدهم و شانزدهم- به ترتیب شمس آذر با ۱۲ امتیاز و مس با ۸ امتیاز بودند.
یعنی این مسابقه میتوانست تیم برنده را به بقا در لیگ امیدوار و تیم بازنده را بیشتر از همیشه به منطقه خطر سقوط نزدیک کند. اتفاقی که افتاد و امیر خلیفه اصل در نخستین فصل سرمربیگری خود در لیگ برتر که از ابتدا خودش تصدی تیم را بر عهده داشته -او فصل قبل بعد از رفتن بوژویچ در یک سوم پایانی لیگ هدایت آبیها را بر عهده گرفت- توانست مچ قاسم حدادیفر که او هم برای اولین بار لیگ برتر را به عنوان سرمربی تجربه میکند، خوابانده و این تیم را به جای خود به منطقه خطر سقوط معرفی کند.
حالا ذوب آهن باید فکری برای دور برگشت کند. چون ادامه این روند قطعاً خوشایند نیست. ذوب آهن در کنار سپاهان، استقلال و پرسپولیس، تنها تیمهایی هستند که در تمام ۲۵ دوره عمر لیگ برتر حرفهای حضور داشتند و هرگز طعم سقوط را نچشیدند. قطعاً اصفهانیها دوست ندارند تعداد نمایندگانشان در سطح اول فوتبال به یک کاهش یابد. فوتبال هم دوست ندارد یکی از تیمهای ریشهدار و قدیمی خود را از دست بدهد.
اینجا را بخوانید: یک چشم فوتبال دوستان به منامه، یک چشم دیگر به لیگ برتر!