اعترافی که همه را شوکه کرد؛ مورینیو اشک رونالدو را درآورد

تشویق‌های ممتد و ایستاده هواداران در ورزشگاه‌های مختلف سری آ، این روزها به یکی از تصاویر تکرارشونده فوتبال ایتالیا تبدیل شده است؛ تشویق‌هایی برای لوکا مودریچ، ستاره‌ای که هنوز هم بسیاری باورشان نمی‌شود دوران جدید فوتبالش را در ایتالیا می‌گذراند و حضورش چنین شور و توجهی به لیگ بخشیده است.

هواداران در تمام ورزشگاه‌های سری آ هفته به هفته مودریچ را تشویق می‌کنند؛ آن‌ها هنوز باورشان نمی‌شود که او دقیقاً در ایتالیا بازی می‌کند.

در روزهای پایانی سال، هافبک کروات با این روزنامه ایتالیایی به تفصیل صحبت کرد:من به خاطر بت دوران کودکی‌ام یعنی زوانیمیر بوبان، کاپیتان کرواتی که در جام جهانی ۱۹۹۸ فرانسه نزدیک بود حماسه‌سازی کند، طرفدار میلان بودم. هنوز سیزده سالم نشده بود که پدرم یک گرمکن میلان به من هدیه داد. زندگی همیشه شما را غافلگیر می‌کند و اتفاقاتی می‌افتد که هرگز تصورش را نمی‌کردید. متقاعد شده بودم که دوران حرفه‌ای‌ام را در رئال مادرید به پایان می‌برم، اما در عوض، همیشه به این فکر کرده‌ام، اگر قرار بود روزی در تیم دیگری بازی کنم، آن تیم میلان بود. من اینجا هستم تا پیروز شوم.

در طول سال‌ها، مودریچ با بازیکنان مختلفی مقایسه شده است که درباره آن‌ها گفت:پیرلو شش سال از من بزرگ‌تر است، او راه را باز کرد. اما الگوی من، به جز بوبان، فرانچسکو توتی بود. در سری آ بازیکنان شگفت‌انگیزی حضور داشتند. به آن‌ها نگاه می‌کردم و با خودم می‌گفتم: این همان فوتبالی است که می‌خواهم بازی کنم.

مودریچ علاوه بر همکاران برجسته، مربیان بسیار مهمی نیز در دوران حرفه‌ای خود داشته است:آلگری شخصیت فوق‌العاده‌ای دارد. او کمی شبیه آنچلوتی است؛ حساس، شوخ‌طبع و عاشق شوخی کردن. اما در زمین، به عنوان مربی، او یک استاد است و فوتبال را مثل معدود افرادی می‌شناسد. خوشحالم که او امروز مربی من است. کارلتو هم شماره یک است؛ نه فقط به خاطر توانایی‌هایش روی نیمکت، بلکه به خاطر شخصیتش. وقتی در مادرید بودیم، بارها درباره شهر میلان و باشگاه میلان صحبت می‌کردیم. برای او هم این مکان منحصربه‌فرد بود.

مورینیو؟او خاص است؛ هم به عنوان مربی و هم به عنوان یک انسان. او بود که مرا برای رئال مادرید خواست. بدون مورینیو، هرگز به آنجا نمی‌رسیدم. من دیدم که او در رختکن اشک کریستیانو رونالدو را درآورد؛ مردی که در زمین تمام توانش را می‌گذارد، فقط به این دلیل که یک بار دنبال مدافع کناری حریف ندوید. مورینیو با بازیکنانش بسیار مستقیم برخورد می‌کند، اما صادق است. او با سرخیو راموس و جدیدترین خرید تیم به یک شکل رفتار می‌کرد؛ اگر لازم بود چیزی به شما بگوید، می‌گفت.

با این حال، مربی دیگری بود که مهم‌ترین نقش را در زندگی حرفه‌ای او داشت:تومو باسیچ. او به ما یاد داد که چگونه با بی‌عدالتی کنار بیاییم. او به عمد به کسی آسیب می‌زد و واکنش‌های ما را زیر نظر می‌گرفت. برخی عصبانی می‌شدند و برخی دیگر از شدت ناراحتی گریه می‌کردند. او برای ما توضیح داد که در فوتبال، مانند زندگی، همه چیز از جمله قلدری را خواهیم دید و باید یاد بگیریم با لحظات سخت روبه‌رو شویم. زمانی بود که به من گفتند نمی‌توانم فوتبالیست حرفه‌ای شوم چون خیلی کوچک و ظریف بودم؛ او به من گفت گوش ندهم. آنچه اهمیت دارد این است که شما درباره خودتان چه فکر می‌کنید، نه آنچه دیگران می‌گویند. حق با او بود. او به من اطمینان داد: تو بهترین در جهان خواهی شد. بدون او و بدون حرف‌هایش، هرگز به جایی که الان هستم نمی‌رسیدم.

در مورد مقایسه ابدی بین رونالدو و مسی، مودریچ در نهایت گفت:من خودم را به کریستیانو نزدیک‌تر حس می‌کنم چون با او بازی کرده‌ام، او هم‌تیمی من در مادرید بود و به شما اطمینان می‌دهم که او نه‌تنها یک فوتبالیست بزرگ، بلکه انسانی فوق‌العاده است. مردم این را نمی‌دانند، اما او قلب بزرگی دارد و همیشه آماده کمک به دیگران است.

بیشتربخوانید: پیام انگیزشی رونالدو پس از عجیب‌ترین گل دوران بازی‌اش