این عباراتی است كه به كرات به گوش برانكو رسیده است. نزدیكان باشگاه، سیدجلال حسینی، حسین ماهینی، مهدی طارمی و اعضای هیأت مدیره باشگاه... و حالا علی كریمی واسطه شدهاند تا مرد كروات از خطای رامین رضاییان عبور كند.
با این وجود هنوز برانكو كوتاه نیامده است. برانكو سر تمرین پرسپولیس شاگرد خود را با كاغذ پاره قیاس كرد كه از او بعید بود. فارغ از هیاهوی به وجود آمده، برانكو انسانی باشخصیت و جنتلمن است. فراموش نمیكنم وقتی بعد از 9 سال (بخوانید جام جهانی 2006 آلمان) سرمربی سابق تیم ملی را دیدم، با لبخند به او گفتم: «مرا ببخش كه در كنفرانس مطبوعاتی در آلمان درگیری لفظی پیدا كردیم و... آن موقع جوان بودم!»
آن روز جواب برانكو هم جالب بود. جوابی كه آقارضا چلنگر ترجمه كرد: «من هم آن موقع جوان بودم!»
آن روز واقعاً تفاوت «برانكو»ی دیروز و «برانكو»ی امروز را دریافتم. همانطور كه احساس میكردم خودم هم باتجربهتر شدهام. «برانكو»ی جدید را باز هم در هتل المپیك و كنفرانس مطبوعاتی و... دیدم و اعتراف میكنم بسیار پختهتر از قبل هم شده است.
بر همین اساس از او میخواهم كه خطای شاگرد را ببخشد. برانكو خودش هم خوب میداند كه بخشیدن حال آدم را خوب میكند و فراتر از آن او یك معلم است. درد فهمیدن، فهماندن و مفهوم شدن همگی مال معلم است اما معلم باید بخشیدن هم بلد باشد وگرنه هیچ شاگردی دیگر استاد و شاگرد نمیشد!
برانكو معلم است و من یك خبرنگار! شاید من خبرنگار یا همكارانم به بخشیدن او هم انتقاد كنیم ولی این دلیلی نمیشود كه یك معلم گذشت را فراموش كند. رامین رضاییان اشتباه كرده و نشانههایی هم از پشیمانی را بروز داده است، پس آقای برانكو میتواند یك بار دیگر به او فرصت بدهد... البته به قول علی كریمی تا نظر سرمربی پرسپولیس چه باشد؟!
