يادداشت| چشم گرانی بود

پستهای بازیكنان تیم استقلال، افسوس شفر و حتی عذرخواهی فدراسیون فوتبال و سازمان لیگ برتر این چشم را برنمیگرداند؛ چشمی كه بیشك برای صاحبش گران بود.

در فوتبال حرفهای تماشاگر به استادیوم میرود كه بازی ببیند، لذت ببرد، به وجد بیاید، هیجاناتش را تخلیه كند؛ نه اینكه آسیب ببیند و عضوی از بدنش را از دست بدهد.

بیشك وظیفه فدراسیون فوتبال و سازمان لیگ برتر بود كه این بازی را به كمك نیروی انتظامی در سلامت كامل برگزار كند بدون اینكه خون از دماغ كسی بریزد اما متأسفانه آنچه در پایان بازی دیدیم نابسامانی بود. هر كه دلش میخواست از جایگاه تماشاگر وارد زمین میشد و هر كاری دلش میخواست میكرد. حتی چند مدال به سرقت رفت و جام هم میرفت كه از دست استقلالیها خارج شود اما لیدرها به هوش بودند و جام دزدیده شده را برگرداندند.

كسی كه به سمت این تماشاگر سنگ پرتاب كرد و به چشم هموطنش آسیب زد آیا خود را خواهد بخشید؟ آیا میتواند پیش وجدان خود راحت زندگی كند؟ حتی اگر قرار به برقراری نظم و امنیت در استادیوم نبود باز هم تماشاگران نباید به جان هم میافتادند آن هم به بهانه فوتبال. فوتبال پدید آمده تا از آن لذت ببریم نه اینكه به هم آسیب بزنیم.

این اتفاق اولین بار نبود در فوتبال ایران رخ میداد. همه ما ایرانی هستیم و حمایت تماشاگر از تیمی كه مورد دلخواه ما نیست نباید بهانهای شود كه از پیله انسانیت خارج شویم و روی به رفتاری بیاوریم كه مایه تأسف است!

وجود ما زمانی ارزشمند است كه خود به آن بها دهیم و امیدواریم موازات با این رفتار سازمان لیگ برتر غم جان هواداران را بخورد.