به گزارش خبرورزشی ، حتی اگر از خشونت بیزارید، فیلم ثانیه‌های پایانی مبارزه حبیب نور ماگمدوف و کانر مک‌گرگور را حتماً ببینید. (مبارزه دیدنی ماگمدوف و مک گرگور را اینجا ببینید)
آنجا که حبیب چچنی، زبان‌دراز ایرلندی را تا مرز خفگی پیش برده و مک گرگور با تمام غرورش با دست به دست حبیب می‌کوبد و با خفت، ناک‌اوت و تسلیم شدن را می‌پذیرد. حتماً از همین لحظه تا ثانیه‌هایی پس از این که مک گرگور به میله قفس تکیه داده و به زور نفس می‌کشد را با دقت تماشا کنید. زبان‌دراز ایرلندی که روی صندلی «بند» نمی‌شد و برای حبیب رجز می‌خواند، حتی توان این که از جایش بلند شود و روی صندلی بنشیند را ندارد. به دستی که روی زمین ستون کرده فشار می‌آورد، اما توان بلند شدن ندارد...
این صحنه مشت محکمی است به دهان آن‌ها که می‌گویند سینما از ورزش هیجان‌انگیزتر است. در عظیم‌ترین پروژه هالیوودی هم نمی‌توان نظیر این پلان را دید. آنچه ظرف چند ثانیه- از لحظه‌های پایانی مبارزه قرن تا لحظه‌ای که حبیب از فنس بالا می‌رود تا ته‌مانده حرص خود را سر اعضای تیم مک گرگور خالی کند- رخ می‌دهد، از هزار فیلم سینمایی، دیدنی‌تر است. هیجان دارد، درام دارد، مو به تن سیخ می‌کند، واقعاً نمونه‌اش را در هیچ سکانسی از سینما نمی‌توان دید...
مک گرگور که برای حبیب رجز می‌خواند و به او گفته بود تو از همین حالا مرده‌ای و لب‌های کبودت را از همین حالا می‌بینم، خلاف میل باطنی‌اش، مجبور به تسلیم می‌شود. او که بوکسور بوده، از حبیب فن «بک‌کنترل» می‌خورد و، چون ضدفن را بلد نیست، زیر دست حریف در حال خفه شدن است، یک بار دستش را بالا می‌آورد که ناک‌اوت را بپذیرد و خودش را از مرگ نجات بدهد، اما غرورش نمی‌گذارد. انگار حاضر است بمیرد، اما به خفت نیفتد. لحظاتی بعد فشار دست‌های خشن حبیب، استخوان خردکن و گردن‌شکن می‌شود و این‌بار مک گرگور سه بار به نشانه تسلیم به دست حبیب می‌کوبد. داور باختش را اعلام و حبیب را از او دور می‌کند. قهرمان خشمگین چچنی محافظ لثه‌اش را درمی‌آورد و به توری قفس می‌کوبد. تیم کنترل مسابقه برای مک گرگور که ناتوان و نفس‌بریده به میله و توری قفس تکیه داده، صندلی می‌آورند، اما او حتی نای این که از جایش بلند شود و روی صندلی بنشیند را ندارد. زبانش را نه به نشانه زبان‌درازی که برای نفس کشیدن درمی‌آورد. صحنه‌های بعد خشن است حتی خشن‌تر از خود مسابقه... حبیب از قفس بیرون می‌پرد و اعضای تیم مک گرگور را می‌زند و اعضای تیمش هم وارد قفس می‌شوند و خود مک گرگور را می‌زنند.
این صحنه مشت محکمی است به دهان آن‌ها که می‌گویند سینما از ورزش هیجان‌انگیزتر است. در عظیم‌ترین پروژه هالیوودی هم نمی‌توان نظیر این پلان را دید. آنچه ظرف چند ثانیه- از لحظه‌های پایانی مبارزه قرن تا لحظه‌ای که حبیب از فنس بالا می‌رود تا ته‌مانده حرص خود را سر اعضای تیم مک گرگور خالی کند- رخ می‌دهد، از هزار فیلم سینمایی، دیدنی‌تر است. هیجان دارد، درام دارد، مو به تن سیخ می‌کند، واقعاً نمونه‌اش را در هیچ سکانسی از سینما نمی‌توان دید...
مک گرگور که برای حبیب رجز می‌خواند و به او گفته بود تو از همین حالا مرده‌ای و لب‌های کبودت را از همین حالا می‌بینم، خلاف میل باطنی‌اش، مجبور به تسلیم می‌شود. او که بوکسور بوده، از حبیب فن «بک‌کنترل» می‌خورد و، چون ضدفن را بلد نیست، زیر دست حریف در حال خفه شدن است، یک بار دستش را بالا می‌آورد که ناک‌اوت را بپذیرد و خودش را از مرگ نجات بدهد، اما غرورش نمی‌گذارد. انگار حاضر است بمیرد، اما به خفت نیفتد. لحظاتی بعد فشار دست‌های خشن حبیب، استخوان خردکن و گردن‌شکن می‌شود و این‌بار مک گرگور سه بار به نشانه تسلیم به دست حبیب می‌کوبد. داور باختش را اعلام و حبیب را از او دور می‌کند. قهرمان خشمگین چچنی محافظ لثه‌اش را درمی‌آورد و به توری قفس می‌کوبد. تیم کنترل مسابقه برای مک گرگور که ناتوان و نفس‌بریده به میله و توری قفس تکیه داده، صندلی می‌آورند، اما او حتی نای این که از جایش بلند شود و روی صندلی بنشیند را ندارد. زبانش را نه به نشانه زبان‌درازی که برای نفس کشیدن درمی‌آورد. صحنه‌های بعد خشن است حتی خشن‌تر از خود مسابقه... حبیب از قفس بیرون می‌پرد و اعضای تیم مک گرگور را می‌زند و اعضای تیمش هم وارد قفس می‌شوند و خود مک گرگور را می‌زنند.
مبارزه MMA میان حبیب و زبان‌دراز ایرلندی که مبارزه قرن لقب گرفته بود، تمام شد، اما صحنه‌های تماشایی‌اش روی دست سینما بلند شد... حالا یک کارگردان هالیوودی می‌تواند درست از نقطه پایان مسابقه فیلم بسازد... مثلاً با این سناریو که مک گرگور قصد انتقام می‌کند و سراغ تک‌تک اعضای تیم حبیب که روی سرش ریختند می‌رود و آن‌ها را می‌کشد، اما حتی این فیلم هم به اندازه همان چند ثانیه دیدنی نمی‌شود. هر آنچه از تماشای یک شاهکار سینمایی توقع دارید، در همین چند لحظه ورزشی وجود دارد. صحنه به حدی سینمایی است که مخاطب به شک می‌افتد نکند این مبارزه هم مثل کشتی کچ «نمایشی» است و تمام صحنه‌ها از قبل فکر شده و تمرین شده بوده است؟
اما نه، اصلاً چنین چیزی نیست. تمام مبارزان ایرانی که به قفس رفته‌اند، از امیر علی‌اکبری تا برادران یوسفی، میلاد مشعشع، مددی و... می‌گویند مبارزه در قفس کاملاً واقعی است. یک مبارزه بدون قواعد... میلاد مشعشع که قهرمان وزن ۹۷- کیلوی ایران بود، می‌گوید: نبرد ما در قفس نمایش نیست و یک ورزش واقعی است. این که بگویی دعواست هم درست نیست، اگر دعوایی باشی و فن بلد نباشی و به قفس بروی، لت و پار می‌شوی. تنها دلیلی که باعث شد از این ورزش کنار بکشم این بود که باید مثل گلادیاتور‌ها به قصد کشت مبارزه می‌کردی تا تماشاگر‌ها لذت ببرند. از خودم بدم آمد که لت و پار شدن من ابزار تفریح دیگران باشد. (درگیری های پایان مبارزه ماگمدوف و مک گرگور را اینجا ببینید) .
البته مشعشع و سایر قهرمانان امکان تبانی در قفس را غیرممکن نمی‌دانند. آن‌ها می‌گویند از وقتی پول به قفس آمده، بعید نیست برخی شرط‌بند‌ها نتایج را از قبل تعیین کنند، اما در سطح رقابت حبیب و مک گرگور دنبال نمایش و توافق نباشید. آن‌ها واقعاً مبارزه کردند.
مبارزه‌ای که در ایران ممنوع است، اما به شکل غیرقانونی در ایران برگزار می‌شود. در چند فیلم سینمایی هم اشاره‌هایی به این ورزش شده بود. سوله‌هایی اطراف تهران و در برخی شهرستان‌ها وجود دارد که مبارزه در قفس به شکل غیرقانونی در آن‌ها برگزار می‌شود. اینجا هم ورزشکاران به قصد کشت یکدیگر را می‌زنند و البته شرط‌بند‌ها هم روی برد و باخت آن‌ها معامله می‌کنند. در واقع روی زندگی آن‌ها شرط می‌بندند.
مربیان و رزمی‌کاران پاسخ می‌دهند
مبارزه در قفس، ورزش است یا دعوا؟
نبرد جنجالی کانرمک گرگور ایرلندی و حبیب نورماگمدوف از روسیه در قفس با برتری مرد روس به پایان رسید. مبارزه در قفسی که دنبال‌کنندگان زیادی در سراسر دنیا داشت. اینکه مبارزه در قفس یک ورزش است یا صرفاً یک دعواست و یا مبارزات در آن واقعی است یا صحنه‌سازی، سؤالی است که با تنی چند از مربیان و رزمی‌کاران کشورمان مطرح کردیم. این پاسخ‌ها را بخوانید:
علیرضا استکی: خیلی‌ها به این رشته علاقه‌مند هستند
سرمربی تیم ملی بوکس و مربی امیرعلی اکبری، در این خصوص گفت: این مبارزه کاملاً ورزشی است و خیلی از جوانان خوب کشورمان دوست دارند وارد این رشته شوند که هرگز جنبه نمایشی ندارد و بسیار هم تمرینات سخت و طاقت‌فرسایی را باید انجام داد و تلاش کرد تا به جایی رسید. این ورزش در ایران پایگاهی ندارد و ما زیر نظر جایی کار نمی‌کنیم. فقط تمرین می‌کنیم و بچه‌ها را آماده رقابت بین‌المللی می‌کنیم تا باعث غرور ورزش رزمی در ایران شوند. واقعاً شرکت در مسابقات حرفه‌ای در این رشته دل و جرأت می‌خواهد.
حسین اوجاقی: این یک مبارزه بدون قانون است
قهرمان ووشوی جهان و سرمربی تیم ملی در این خصوص گفت: این مبارزات واقعاً ورزش است و نمایش نیست. از اسم آن هم معلوم است. UFC یعنی نهایت مبارزه بدون قانون که هم از دست استفاده می‌شود و هم از پا و کلیه فنون ورزش‌های رزمی در آن به کار می‌رود. به اعتقاد من این ورزش، چون با روح المپیک و ورزش آماتوری ما مأنوس نیست، در ایران جایگاه خوبی پیدا نمی‌کند. مبارزه در قفس در دنیای حرفه‌ای طرفدار دارد و پول‌های کلانی جابه‌جا می‌شود و مافیا هم دارد، لذا با سیاست‌گذاری در ورزش ما همخوانی ندارد.
میلاد مشعشع: مبارزه در قفس یک ورزش است
قهرمان مبارزه آزاد کشورمان در این خصوص گفت: قطعاً مبارزه در قفس یک ورزش است، چون از تکنیک‌های زیادی استفاده می‌شود و نام این ورزش دعوا نیست. این مبارزات نمایشی هم نیست و واقعاً مبارزه است. قبول دارم کشتی کج یک ورزش کاملاً نمایشی است و هر چیزی که در آن پول باشد، نمایشی می‌شود، اما در همین کشتی کج در ژاپن و روسیه تا حد مرگ همدیگر را می‌زنند. اگرچه فکر نمی‌کنم مبارزه در قفس جایی در ایران پیدا کند، چون یک نبرد گلادیاتوری است و این ورزش خشن در ایران جایی ندارد.
حسن یوسفی: مبارزه در قفس اصلاً نمایشی نیست
قهرمان ووشوی آسیا که در رشته مبارزه در قفس فعالیت می‌کند، در این خصوص گفت: مبارزه در قفس ترکیبی از تمام رشته‌های رزمی از جمله جودو، بوکس، کشتی، ووشو و... است و اصلاً شبیه کشتی کج نیست و جنبه نمایشی ندارد که سناریوی آن از قبل نوشته شود و قهرمان آن از قبل مشخص باشد. این مبارزات واقعی است که از هیجان و جذابیت خاصی هم برخوردار است. کاش این رشته در ایران هم راه‌اندازی می‌شد، چون در حال حاضر ما برای تمرین راهی کشور‌های دیگر می‌شویم و با مربیان خارجی تمرین می‌کنیم.
امیر علی‌اکبری: بعضی‌ها بدون اطلاع نظر می‌دهند
قهرمان کشتی فرنگی جهان و نایب‌قهرمان مبارزات آزاد MMA جهان، در این خصوص گفت: این رشته کاملاً ورزشی است و خیلی‌ها، چون اطلاعات کافی در این خصوص ندارند، اظهار نظر‌های نادرستی انجام می‌دهند. درون رینگ با حضور ۵۰ هزار تماشاگر مبارزات سختی برگزار می‌شود و هرکس فکر می‌کند برنده و بازنده در این مسابقات از قبل مشخص است، کاملاً در اشتباه است. ما در تلاش هستیم این رشته را در کشورمان هم فعال کنیم و در این راستا کار‌هایی هم در دست انجام داریم.
مبارزه در قفس، ورزش است یا دعوا؟
نبرد جنجالی کانرمک گرگور ایرلندی و حبیب نورماگمدوف از روسیه در قفس با برتری مرد روس به پایان رسید. مبارزه در قفسی که دنبال‌کنندگان زیادی در سراسر دنیا داشت. اینکه مبارزه در قفس یک ورزش است یا صرفاً یک دعواست و یا مبارزات در آن واقعی است یا صحنه‌سازی، سؤالی است که با تنی چند از مربیان و رزمی‌کاران کشورمان مطرح کردیم. این پاسخ‌ها را بخوانید:
علیرضا استکی: خیلی‌ها به این رشته علاقه‌مند هستند
سرمربی تیم ملی بوکس و مربی امیرعلی اکبری، در این خصوص گفت: این مبارزه کاملاً ورزشی است و خیلی از جوانان خوب کشورمان دوست دارند وارد این رشته شوند که هرگز جنبه نمایشی ندارد و بسیار هم تمرینات سخت و طاقت‌فرسایی را باید انجام داد و تلاش کرد تا به جایی رسید. این ورزش در ایران پایگاهی ندارد و ما زیر نظر جایی کار نمی‌کنیم. فقط تمرین می‌کنیم و بچه‌ها را آماده رقابت بین‌المللی می‌کنیم تا باعث غرور ورزش رزمی در ایران شوند. واقعاً شرکت در مسابقات حرفه‌ای در این رشته دل و جرأت می‌خواهد.
حسین اوجاقی: این یک مبارزه بدون قانون است
قهرمان ووشوی جهان و سرمربی تیم ملی در این خصوص گفت: این مبارزات واقعاً ورزش است و نمایش نیست. از اسم آن هم معلوم است. UFC یعنی نهایت مبارزه بدون قانون که هم از دست استفاده می‌شود و هم از پا و کلیه فنون ورزش‌های رزمی در آن به کار می‌رود. به اعتقاد من این ورزش، چون با روح المپیک و ورزش آماتوری ما مأنوس نیست، در ایران جایگاه خوبی پیدا نمی‌کند. مبارزه در قفس در دنیای حرفه‌ای طرفدار دارد و پول‌های کلانی جابه‌جا می‌شود و مافیا هم دارد، لذا با سیاست‌گذاری در ورزش ما همخوانی ندارد.
میلاد مشعشع: مبارزه در قفس یک ورزش است
قهرمان مبارزه آزاد کشورمان در این خصوص گفت: قطعاً مبارزه در قفس یک ورزش است، چون از تکنیک‌های زیادی استفاده می‌شود و نام این ورزش دعوا نیست. این مبارزات نمایشی هم نیست و واقعاً مبارزه است. قبول دارم کشتی کج یک ورزش کاملاً نمایشی است و هر چیزی که در آن پول باشد، نمایشی می‌شود، اما در همین کشتی کج در ژاپن و روسیه تا حد مرگ همدیگر را می‌زنند. اگرچه فکر نمی‌کنم مبارزه در قفس جایی در ایران پیدا کند، چون یک نبرد گلادیاتوری است و این ورزش خشن در ایران جایی ندارد.
حسن یوسفی: مبارزه در قفس اصلاً نمایشی نیست
قهرمان ووشوی آسیا که در رشته مبارزه در قفس فعالیت می‌کند، در این خصوص گفت: مبارزه در قفس ترکیبی از تمام رشته‌های رزمی از جمله جودو، بوکس، کشتی، ووشو و... است و اصلاً شبیه کشتی کج نیست و جنبه نمایشی ندارد که سناریوی آن از قبل نوشته شود و قهرمان آن از قبل مشخص باشد. این مبارزات واقعی است که از هیجان و جذابیت خاصی هم برخوردار است. کاش این رشته در ایران هم راه‌اندازی می‌شد، چون در حال حاضر ما برای تمرین راهی کشور‌های دیگر می‌شویم و با مربیان خارجی تمرین می‌کنیم.
امیر علی‌اکبری: بعضی‌ها بدون اطلاع نظر می‌دهند
قهرمان کشتی فرنگی جهان و نایب‌قهرمان مبارزات آزاد MMA جهان، در این خصوص گفت: این رشته کاملاً ورزشی است و خیلی‌ها، چون اطلاعات کافی در این خصوص ندارند، اظهار نظر‌های نادرستی انجام می‌دهند. درون رینگ با حضور ۵۰ هزار تماشاگر مبارزات سختی برگزار می‌شود و هرکس فکر می‌کند برنده و بازنده در این مسابقات از قبل مشخص است، کاملاً در اشتباه است. ما در تلاش هستیم این رشته را در کشورمان هم فعال کنیم و در این راستا کار‌هایی هم در دست انجام داریم.
