به گزارش خبرورزشی، علی علیپور، مهاجم پرسپولیس در یک برنامه تلویزیونی ادعا کرد در بچگی استقلالی بوده است، اما اکنون با همه وجود برای پرسپولیس بازی می‌کند. (اینجا ببینید) بعد از این اعتراف صادقانه در فضای مجازی پرسپولیسی‌ها تلاش کردند از استقلالی‌هایی حرف بزنند که پرسپولیسی شدند نمونه اش رامین رضاییان. این اصلاً چیز بدی نیست و در گذشته هم وجود داشته است. نمونه اش، مهدی فنونی زاده که پرسپولیسی بود، اما رفت استقلال و مرتضی فنونی زاده استقلالی بود، اما پیراهن پرسپولیس را بر تن کرد. مجتبی محرمی در دوره‌ای که در راه‌آهن بازی می‌کرد همه از علاقه او به استقلال حرف می‌زدند. یک نمونه بارز دیگر، امیر قلعه‌نویی که برای شاهین بازی می‌کرد و الگویش در زمین و بیرون زمین علی پروین بود، ولی بعد همه بازیکنان شاهین رفتند پرسپولیس، اما امیر از استقلال سر درآورد. در بین بازیکنان امروزی فقط علی علیپور نبود که استقلالی بود، اما پرسپولیسی شد. خسرو حیدری در برهه‌ای برای تیم‌های پایه پرسپولیس هم بازی کرده بود. یا محمد انصاری و علیرضا بیرانوند هم در دوران فوتبال پایه، استقلالی بودند و بازی برای استقلال هم در کارنامه آن‌ها دیده می‌شود.
در فضای فوتبال حرفه‌ای این مسائل اصلاً قابل بحث نیست و جنبه فان و سرگرمی دارد. اصولاً فوتبال اگرچه تبدیل به صنعت شده، اما بها دادن به آن تنها به خاطر تولید سرگرمی است. اصلاً مهم نیست علی علیپور در بچگی استقلالی بوده است. مهم این است او الان که در پرسپولیس بازی می‌کند و با همه وجود برای موفقیت این تیم تلاش می‌کند. تعهد در فوتبال حرف اول را می‌زند. تعهد به تیمی که بازیکن در آن بازی می‌کند. هر بازیکنی که استقلالی بوده و به پرسپولیس رفته با همه وجود برای پرسپولیس بازی کرد و هر پرسپولیسی که به استقلال رفته با همه وجودش برای موفقیت استقلال تلاش کرد. پرداختن به این موضوعات اگر جنبه فان و سرگرمی داشته باشد قابل درک است، اما اگر تبدیل به سوژه‌ای برای توهین و حمله به یکدیگر حتی در فضای مجازی شود نشان می‌دهد در فوتبال راه را اشتباه رفته‌ایم. در فوتبال دنیا هم همین است. فوتبالیست پول می‌گیرد که فوتبال بازی کند و برای مردم سرگرمی تولید کند. اگر اتفاقات تلخ در کری‌خوانی و روی سکو‌های استادیوم‌ها صورت می‌گیرد گناهی به گردن بازیکن و فوتبال نیست و شاید این ایراد از آن‌هایی است که فوتبال را به درستی برای تماشاگران تشریح نکرده‌اند.
فوتبال پدید آمده برای رقابت و لذت بردن. فوتبال پدید آمده برای سرگرمی و به واقع تنها یک سرگرمی است و نه چیزی بیش از این. به بهانه همه اتفاقات تلخی که در فوتبال ایران رخ داده است نباید فوتبال را تخریب کرد. فوتبالیست از حضور در زمین فوتبال به خاطر تحرکات بدنی و همچنین دستمزدی که می‌گیرد لذت می‌برد، اما گاهی چالش‌هایی بین هواداران به‌وجود می‌آید که اصلاً قابل توجیه نیست و همه این‌ها در حالی است که فوتبالیست‌ها در بیرون از زمین مثل مردم عادی با هم دوست هستند و با هم حتی کار‌های تجارتی مشترک هم انجام می‌دهند.
برخی از تصمیماتی که فوتبالیست‌ها در زمان می‌گیرند به خاطر اقتضای شرایط است. بازیکن فوتبال را که شروع می‌کند عاشق استقلال است، اما با پیشنهادی از سوی استقلال مواجه نمی‌شود و تیم رقیب به او پیشنهاد بازی می‌دهد. طبیعی است بازیکن استقلالی راه پرسپولیس را در پیش گیرد تا از پیشرفت در فوتبال عقب نماند. واقعیت این است که در فوتبال همه چیز طبق میل بازیکن پیش نمی‌رود و در خیلی جا‌ها این فوتبالیست است که انتخاب می‌شود و انتخاب نمی‌کند. سال‌های سال است تعهد در فوتبال پر رنگ‌تر از تعصب است. بازیکنی که تعهد دارد با همه وجود در اختیار تیم است، اما بازیکن متعصب گاهی با رفتار و نمایش افراطی حتی به تیم خودی هم آسیب می‌زند.
در فضای فوتبال حرفه‌ای این مسائل اصلاً قابل بحث نیست و جنبه فان و سرگرمی دارد. اصولاً فوتبال اگرچه تبدیل به صنعت شده، اما بها دادن به آن تنها به خاطر تولید سرگرمی است. اصلاً مهم نیست علی علیپور در بچگی استقلالی بوده است. مهم این است او الان که در پرسپولیس بازی می‌کند و با همه وجود برای موفقیت این تیم تلاش می‌کند. تعهد در فوتبال حرف اول را می‌زند. تعهد به تیمی که بازیکن در آن بازی می‌کند. هر بازیکنی که استقلالی بوده و به پرسپولیس رفته با همه وجود برای پرسپولیس بازی کرد و هر پرسپولیسی که به استقلال رفته با همه وجودش برای موفقیت استقلال تلاش کرد. پرداختن به این موضوعات اگر جنبه فان و سرگرمی داشته باشد قابل درک است، اما اگر تبدیل به سوژه‌ای برای توهین و حمله به یکدیگر حتی در فضای مجازی شود نشان می‌دهد در فوتبال راه را اشتباه رفته‌ایم. در فوتبال دنیا هم همین است. فوتبالیست پول می‌گیرد که فوتبال بازی کند و برای مردم سرگرمی تولید کند. اگر اتفاقات تلخ در کری‌خوانی و روی سکو‌های استادیوم‌ها صورت می‌گیرد گناهی به گردن بازیکن و فوتبال نیست و شاید این ایراد از آن‌هایی است که فوتبال را به درستی برای تماشاگران تشریح نکرده‌اند.
فوتبال پدید آمده برای رقابت و لذت بردن. فوتبال پدید آمده برای سرگرمی و به واقع تنها یک سرگرمی است و نه چیزی بیش از این. به بهانه همه اتفاقات تلخی که در فوتبال ایران رخ داده است نباید فوتبال را تخریب کرد. فوتبالیست از حضور در زمین فوتبال به خاطر تحرکات بدنی و همچنین دستمزدی که می‌گیرد لذت می‌برد، اما گاهی چالش‌هایی بین هواداران به‌وجود می‌آید که اصلاً قابل توجیه نیست و همه این‌ها در حالی است که فوتبالیست‌ها در بیرون از زمین مثل مردم عادی با هم دوست هستند و با هم حتی کار‌های تجارتی مشترک هم انجام می‌دهند.
برخی از تصمیماتی که فوتبالیست‌ها در زمان می‌گیرند به خاطر اقتضای شرایط است. بازیکن فوتبال را که شروع می‌کند عاشق استقلال است، اما با پیشنهادی از سوی استقلال مواجه نمی‌شود و تیم رقیب به او پیشنهاد بازی می‌دهد. طبیعی است بازیکن استقلالی راه پرسپولیس را در پیش گیرد تا از پیشرفت در فوتبال عقب نماند. واقعیت این است که در فوتبال همه چیز طبق میل بازیکن پیش نمی‌رود و در خیلی جا‌ها این فوتبالیست است که انتخاب می‌شود و انتخاب نمی‌کند. سال‌های سال است تعهد در فوتبال پر رنگ‌تر از تعصب است. بازیکنی که تعهد دارد با همه وجود در اختیار تیم است، اما بازیکن متعصب گاهی با رفتار و نمایش افراطی حتی به تیم خودی هم آسیب می‌زند.
بازیکنان پیشین سرخابی پاسخ می‌دهند
چرا برای تیم رقیب بازی کردید؟!
اعترافات صادقانه علی علیپور در یک برنامه تلویزیونی مبنی بر اینکه زمان کودکی طرفدار استقلال بوده و یا صحبت‌هایی که چندین سال پیش از سوی علیرضا بیرانوند درباره استقلالی بودنش مطرح شد، بهانه‌ای بود که با تنی چند از بازیکنان سرخابی هم‌صحبت شویم و از آن‌ها بپرسیم که آیا در اصل پرسپولیسی بوده اند یا استقلالی و اینکه چرا برای تیم رقیب بازی کرده‌اند. این صحبت‌ها را بخوانید.
مهدی فنونی‌زاده: من عاشق علی پروین بودم
ملی‌پوش اسبق استقلال در این خصوص گفت: من پرسپولیسی دو آتیشه نبودم بلکه عاشق شخصیت بزرگ علی پروین بودم و از هواداران او محسوب می‌شدم. ایشان دوست داشتند من به پرسپولیس بروم، اما آن زمان ضیا عربشاهی هافبک دفاعی بود و محمد پنجعلی هم در قلب دفاع بازی می‌کرد لذا ترجیح دادم به استقلال بروم و دیگر جان و زندگی‌ام آبی‌رنگ و تیم استقلال شد و واقعاً وقتی به یکی از این دو تیم می‌روی دیگر شیفته و دیوانه آن‌ها می‌شوی و من هم حالا قلبم متعلق به استقلال و هواداران بامعرفت این تیم است.
نیکبخت‌واحدی: من همیشه استقلالی بوده‌ام!
مدافع اسبق تیم‌های استقلال و پرسپولیس در این خصوص گفت: من همیشه یک استقلالی بوده‌ام و پیش از پیوستنم به استقلال هم از هواداران پروپا قرص آبی‌ها بودم. پس از سال‌ها بازی در استقلال مسائلی پیش آمد که مجبور شدم از این تیم بروم و راهی پرسپولیس شوم. من هرگز نگفتم پرسپولیسی هستم و همیشه به استقلالی بودنم اذعان کرده بودم. شرایطم خاص بود و پس از بازی در پرسپولیس مدتی گذشت و دوباره به تیم محبوبم استقلال برگشتم و پیش از من خیلی‌ها هم همین کار را کرده بودند و این دلیل نمی‌شد که من پرسپولیسی باشم و دیگر نیازی نیست بگویم من یک استقلالی متعصب هستم.
غلامرضا فتح‌آبادی: هم استقلالی بودم هم پرسپولیسی
مهاجم اسبق دو تیم پرسپولیس و استقلال در این خصوص به خبرورزشی گفت: حاضرم قسم بخورم که من هم استقلالی بودم هم پرسپولیسی و با پیراهن هر دو تیم دروازه رقیب را باز کرده‌ام. خدا رحمت کند علی دانایی‌فرد و ایرج دانایی‌فرد را، چون سالروز بزرگداشت علی دانایی‌فر بود که با پیراهن استقلال به پرسپولیس گل زدم. سپس به پرسپولیس رفتم و دروازه استقلال را باز کردم و پس از چند فصل دوباره به استقلال برگشتم. من نسبت به پیراهن آبی و قرمز بی‌طرف هستم و هر دو تیم را عاشقانه دوست دارم و افتخار می‌کنم که در پرسپولیس و استقلال بازی کرده‌ام و خودم را متعلق به هر دو تیم می‌دانم، حالا بماند که عده‌ای معتقد هستند من پرسپولیسی هستم.
مرتضی فنونی‌زاده: تاجی بودم نه استقلالی!
مدافع ملی‌پوش اسبق پرسپولیس در این خصوص گفت: من همیشه گفته‌ام خانواده ما پرسپولیسی اصیل بوده‌اند، ولی من طرفدار تیم تاج بودم. حتی زمان سرمربیگری جکیچ به اتفاق شاهین و شاهرخ بیانی سر تمرین تاج رفتم و ۳ جلسه با آن‌ها تمرین کردم، ولی چون راهم دور بود (نازی‌آباد تا نظام‌آباد) قید تیم تاج را زدم. من تاجی بودم نه استقلالی، آن هم به عشق مرحوم حجازی، مرحوم مظلومی و سایر بزرگان این تیم، اما وقتی به پرسپولیس رفتم عاشق و شیفته این تیم شدم و حالا هم برای پیراهن سرخ، جانم را هم فدا می‌کنم و یک پرسپولیسی کامل هستم.
مجتبی محرمی: تاجی نبودم راه‌آهنی اصیل بودم
یکی از بزرگان تیم ملی و پرسپولیس در این خصوص به خبرورزشی گفت: من هرگز طرفدار تیم تاج سابق نبودم و زمانی که در سن کم راهی راه‌آهن شدم شیفته مکتب این تیم ریشه‌دار و قدیمی شدم و سپس شاهین و نیروی زمینی و پرسپولیس را انتخاب کردم. شما نمی‌دانید پوشیدن پیراهن پرسپولیس چه عشقی دارد. آدم محو لذت و شیرینی ابهت پرسپولیس می‌شود. من فدایی پرسپولیس بوده و هستم و خواهم بودم. قصد توهین به تاجی‌ها را ندارم، اما من یک راه‌آهنی بودم و در نهایت هم به عشقم پرسپولیس رسیدم و با جان و دل برایش بازی کردم و حالا هم به گذشته‌ام در پرسپولیس افتخار می‌کنم.
مهدی فنونی‌زاده: من عاشق علی پروین بودم
ملی‌پوش اسبق استقلال در این خصوص گفت: من پرسپولیسی دو آتیشه نبودم بلکه عاشق شخصیت بزرگ علی پروین بودم و از هواداران او محسوب می‌شدم. ایشان دوست داشتند من به پرسپولیس بروم، اما آن زمان ضیا عربشاهی هافبک دفاعی بود و محمد پنجعلی هم در قلب دفاع بازی می‌کرد لذا ترجیح دادم به استقلال بروم و دیگر جان و زندگی‌ام آبی‌رنگ و تیم استقلال شد و واقعاً وقتی به یکی از این دو تیم می‌روی دیگر شیفته و دیوانه آن‌ها می‌شوی و من هم حالا قلبم متعلق به استقلال و هواداران بامعرفت این تیم است.
نیکبخت‌واحدی: من همیشه استقلالی بوده‌ام!
مدافع اسبق تیم‌های استقلال و پرسپولیس در این خصوص گفت: من همیشه یک استقلالی بوده‌ام و پیش از پیوستنم به استقلال هم از هواداران پروپا قرص آبی‌ها بودم. پس از سال‌ها بازی در استقلال مسائلی پیش آمد که مجبور شدم از این تیم بروم و راهی پرسپولیس شوم. من هرگز نگفتم پرسپولیسی هستم و همیشه به استقلالی بودنم اذعان کرده بودم. شرایطم خاص بود و پس از بازی در پرسپولیس مدتی گذشت و دوباره به تیم محبوبم استقلال برگشتم و پیش از من خیلی‌ها هم همین کار را کرده بودند و این دلیل نمی‌شد که من پرسپولیسی باشم و دیگر نیازی نیست بگویم من یک استقلالی متعصب هستم.
غلامرضا فتح‌آبادی: هم استقلالی بودم هم پرسپولیسی
مهاجم اسبق دو تیم پرسپولیس و استقلال در این خصوص به خبرورزشی گفت: حاضرم قسم بخورم که من هم استقلالی بودم هم پرسپولیسی و با پیراهن هر دو تیم دروازه رقیب را باز کرده‌ام. خدا رحمت کند علی دانایی‌فرد و ایرج دانایی‌فرد را، چون سالروز بزرگداشت علی دانایی‌فر بود که با پیراهن استقلال به پرسپولیس گل زدم. سپس به پرسپولیس رفتم و دروازه استقلال را باز کردم و پس از چند فصل دوباره به استقلال برگشتم. من نسبت به پیراهن آبی و قرمز بی‌طرف هستم و هر دو تیم را عاشقانه دوست دارم و افتخار می‌کنم که در پرسپولیس و استقلال بازی کرده‌ام و خودم را متعلق به هر دو تیم می‌دانم، حالا بماند که عده‌ای معتقد هستند من پرسپولیسی هستم.
مرتضی فنونی‌زاده: تاجی بودم نه استقلالی!
مدافع ملی‌پوش اسبق پرسپولیس در این خصوص گفت: من همیشه گفته‌ام خانواده ما پرسپولیسی اصیل بوده‌اند، ولی من طرفدار تیم تاج بودم. حتی زمان سرمربیگری جکیچ به اتفاق شاهین و شاهرخ بیانی سر تمرین تاج رفتم و ۳ جلسه با آن‌ها تمرین کردم، ولی چون راهم دور بود (نازی‌آباد تا نظام‌آباد) قید تیم تاج را زدم. من تاجی بودم نه استقلالی، آن هم به عشق مرحوم حجازی، مرحوم مظلومی و سایر بزرگان این تیم، اما وقتی به پرسپولیس رفتم عاشق و شیفته این تیم شدم و حالا هم برای پیراهن سرخ، جانم را هم فدا می‌کنم و یک پرسپولیسی کامل هستم.
مجتبی محرمی: تاجی نبودم راه‌آهنی اصیل بودم
یکی از بزرگان تیم ملی و پرسپولیس در این خصوص به خبرورزشی گفت: من هرگز طرفدار تیم تاج سابق نبودم و زمانی که در سن کم راهی راه‌آهن شدم شیفته مکتب این تیم ریشه‌دار و قدیمی شدم و سپس شاهین و نیروی زمینی و پرسپولیس را انتخاب کردم. شما نمی‌دانید پوشیدن پیراهن پرسپولیس چه عشقی دارد. آدم محو لذت و شیرینی ابهت پرسپولیس می‌شود. من فدایی پرسپولیس بوده و هستم و خواهم بودم. قصد توهین به تاجی‌ها را ندارم، اما من یک راه‌آهنی بودم و در نهایت هم به عشقم پرسپولیس رسیدم و با جان و دل برایش بازی کردم و حالا هم به گذشته‌ام در پرسپولیس افتخار می‌کنم.