خبرورزشی/ مهدی هژبری؛ رکورد‌ها برای شکستن است و شادمانی یک رکوردشکنی مثل تمام شادی‌های دیگر زودگذر، اما این که برخی هموطنان ما از شکسته شدن رکورد یک ایرانی شادمان باشند، درد دارد!
دیروز وقتی وزنه‌بردار گرجستانی رکورد دو ضرب و مجموع جهان که در اختیار حسین رضازاده بود را شکست، بهداد سلیمی رقیب سابق لاشا، در اقدامی قابل تحسین به قهرمان گرج تبریک گفت، ولی آنچه ناراحت‌کننده به نظر می‌رسید، خوشحالی برخی کاربران ایرانی در فضای مجازی بود.
از یک طرف حتماً باید پرسید حسین رضازاده در تمام این سال‌ها چه کرده است که مردم او را سمت خودشان نمی‌بینند و از شکستن رکوردش به وجد می‌آیند و از طرف دیگر باید از آن‌هایی که در شبکه‌های اجتماعی علیه رضازاده کامنت گذاشتند، پرسید: «تعریف‌شان از وطن، هم‌وطن و حسن وطن‌دوستی چیست؟»
شاید خیلی‌ها تصور می‌کنند در محرومیت طولانی‌مدت سعید علی‌حسینی که سال‌ها پیش می‌توانست رکورد رضازاده را بشکند و یا در خداحافظی اجباری بهداد سلیمی که باند جلود او را آزار دادند، پای رضازاده وسط بوده که امروز پشت قهرمان گرجستانی می‌ایستند. صرف‌نظر از رد یا تأیید این نوع نگاه و تصور، آنچه درد دارد، حال و روز ماست که به شدت با هم نامهربان شده‌ایم. باور کنید ما چنین نبودیم... این مدل رفتار‌ها باید ریشه‌یابی شود، چه رفتار قهرمانی که از مردم فاصله می‌گیرد و چه رفتار مردمی که از موفقیت یک غریبه و شکسته شدن رکورد یک خودی به وجد می‌آیند. این راه که می‌رویم به ترکستان است... ما و شما و آن‌ها هم ندارد، همه!... باید از راه رفته، برگردیم و با هر سلیقه و عقیده‌ای، ایمان‌مان را به ایران‌مان از دست ندهیم.
دیروز وقتی وزنه‌بردار گرجستانی رکورد دو ضرب و مجموع جهان که در اختیار حسین رضازاده بود را شکست، بهداد سلیمی رقیب سابق لاشا، در اقدامی قابل تحسین به قهرمان گرج تبریک گفت، ولی آنچه ناراحت‌کننده به نظر می‌رسید، خوشحالی برخی کاربران ایرانی در فضای مجازی بود.
از یک طرف حتماً باید پرسید حسین رضازاده در تمام این سال‌ها چه کرده است که مردم او را سمت خودشان نمی‌بینند و از شکستن رکوردش به وجد می‌آیند و از طرف دیگر باید از آن‌هایی که در شبکه‌های اجتماعی علیه رضازاده کامنت گذاشتند، پرسید: «تعریف‌شان از وطن، هم‌وطن و حسن وطن‌دوستی چیست؟»
شاید خیلی‌ها تصور می‌کنند در محرومیت طولانی‌مدت سعید علی‌حسینی که سال‌ها پیش می‌توانست رکورد رضازاده را بشکند و یا در خداحافظی اجباری بهداد سلیمی که باند جلود او را آزار دادند، پای رضازاده وسط بوده که امروز پشت قهرمان گرجستانی می‌ایستند. صرف‌نظر از رد یا تأیید این نوع نگاه و تصور، آنچه درد دارد، حال و روز ماست که به شدت با هم نامهربان شده‌ایم. باور کنید ما چنین نبودیم... این مدل رفتار‌ها باید ریشه‌یابی شود، چه رفتار قهرمانی که از مردم فاصله می‌گیرد و چه رفتار مردمی که از موفقیت یک غریبه و شکسته شدن رکورد یک خودی به وجد می‌آیند. این راه که می‌رویم به ترکستان است... ما و شما و آن‌ها هم ندارد، همه!... باید از راه رفته، برگردیم و با هر سلیقه و عقیده‌ای، ایمان‌مان را به ایران‌مان از دست ندهیم.
