خبرورزشی/ بدمینتون؛ تور تایلند محلی برای ظهور ستارگان جدید و شکست نامداران رشته بدمینتون بود. مسابقاتی که نشان داد مدال تنها بر گردن کسانی خواهد افتاد که تلاش می‌کنند و درگیر اسم و مقام نیستند.

کارولینا مارین ستاره بی چون و چرای مسابقات تایلند در رشته بدمینتون زنان بود. در حالی که تمامی توجهات به بازیکن تکنیکی و ریز نقش چین تایپه، «تاییه ژِو یینگ» بود و بسیاری امید مدال طلا برای دو تورنمنت را حق این بازیکن رنک یکی می‌دانستند اما کارولینا مارین نشان داد تنها چیزی که در ورزش و به خصوص بدمینتون حائز اهمیت است پشتکار است و مدال حق کسی است که فقط تلاش می‌کند.

کارولینا مارین بازیکنی خوب؛ اما با سبک بازی معمولی است. بازیکنی که نمایش او  شاید زیاد چشم‌نواز به نظر نرسد ولی فاکتور اصلی این بازیکن پشتکار بالاست؛ خصوصیتی که بسیاری از ایردهای فنی او را می‌پوشاند. به اذعان بسیاری کارشناسان، مارین در حد مدال طلای هیچ یک از مسابقات معتبر بدمینتون دنیا نیست زیرا خصوصیات بازی روح‌نواز و گرم یک بدمینتونیست شرقی را ندارد ولی او در بانکوک نشان داد اصلی‌ترین نکته در ورزش قهرمانی، امید، تمرین و تلاش است.

ستاره اسپانیایی، قهرمانی خودش را زمانی مسجل کرد که صدرنشین رنکینگ زنان جهان را مقتدرانه شکست داد. اتفاقی که شاید دو بازیکن حاضر در زمین هم باور نداشتند. شاید همین دلایل موجب شده رشته‌های انفرادی تا این حد مخاطب داشته باشد.

نقطه قوت کارولینا مارین «اسمش»‌های قدرتمند این بازیکن است ولی در این تورنمنت خبری از «اسمش»‌های طوفانی نبود بلکه تمرکز مارین روی ضربات سالم و کم اشتباه، تاس‌های قدرتمند در انتهای زمین و دراپ‌های صحیح در اطراف تور بود. دوری و اجتناب از نمایشی بازی کردن و گام‌های زیاد در تمام نقاط زمین او را پیروز ۹ بازی در تورنمنت تایلند کرد. 

مارین پس از قهرمانی گفت: «فیلم بازی تمام رقبای خود را چندین بار دیدم و روی نقاط ضعف خودم هم کار کردم. در طول مسابقات احساسی نشدم و فقط کاری را کردم که برایش تمرین کرده بودم. می‌دانستم اول شدن کار راحتی نیست ولی باور نداشتم با تمرین می‌توان کارهای محال را ممکن کرد.»

کارولینا مارین بازیکنی است که قهرمانی مغرورش نمی‌کند و از ذات بازی کردن لذت می‌برد. در تمام لحظات مسابقه دست از تلاش برنمی‌دارد و تا سر حد مرگ می‌جنگد. این ذات اسپانیایی‌هاست؛ جنگیدن در اوج زیبایی.