پریسا جهانفکریان
زمان مطالعه: ۳ دقیقه

پریسا جهانفکریان متولد ۱۴ فروردین ۱۳۷۴ یاسوج تنها دختر وزنه‌بردار ایرانی است که در دسته فوق سنگین از طریق رنکینگ سهمیه المپیک توکیو را گرفت.

شورای فدراسیون پزشکی ورزشی با توجه به  عمل جراحی دستش، او را برای حضور در المپیک واجد شرایط ندانست تا رویایش به حقیقت نپیوندد.

حالا بعد از پایان دوران نقاهت،  این روزها مشغول تمرین است ولی شرایط این روزهای فدراسیون وزنه برداری جهانفکریان را بیش از پیش نگران و او را مجبور به اعتراض کرده است.

از وضعیت فعلی ات بعد از پایان دوران مصدومیت شروع کن؟

دو، سه ماهی است که وزنه زدن را شروع کردم. اوایل با وزنه های سبک کار می کردم یعنی از یک کیلو و هالتر خالی،  بعد دو ماه فیزیوتراپی کردم. حالا کم کم به ۷۰ تا ۸۰ درصد رکوردهایم رسیده ام و شرایط دستم خوب است. هر روز هم ۳ تا ۵ ساعت تمرین دارم و سعی می کنم بصورت حرفه ای و با ریکاوری مناسب خود را به دوران خوبم برسانم.

احساس درد نداری؟

خدا راشکر نه و با مشورت پزشک وزنه هایم را بالا میارم.

در خصوص این روزهای فدراسیون صحبتی نداری؟

برای ما ورزشکاران در هرر رشته ای که باشیم، ورزش شغل محسوب می شود. دو تا سه ساعت صبح و عصر تمرین می کنیم و وظیفه هیاتهای استانهاست تا تجهیزات کامل را در اختیار ما قرار دهند. اما اینکار نه تنها صورت نمی گیرد بلکه وضعیت خود فدراسیون هم این روزها مشخص نیست. در کل یک ورزشکار می تواند ۱۰ سال عمر مفید ورزشی داشته باشد و اگر سه تا ۴ سال آن به این منوال بگذرد در حق آنها اجحاف می شود. پس چه کسی باید پی گیر کارهای ورزشکاران باشد؟

 خود شما با این مسائل بسیار درگیر هستی؟

ببینید پارگی تاندون ودیسک کمر مواردی است که اغلب ورزشکاران با آن درگیر می شوند. چند سال است که خود من هم درگیر آسیب و پروسه درمانی شده ام. هزینه های جراحی و درمانی بسیار بالاست و هیچ ارگانی این موارد را تامین نمی کند.

هزینه مکملها و تجهیزات نیز هست و ما حتی ماساژور نداریم. پس بالاجبار مجبورم خودم مربیگری کنم و بعد از تمرین و زمان استراحتم را صرف آموزش کنم تا درآمدم را صرف تمرین کنم.  فدراسیون همه چیز را رها کرده است.

فدراسیون وزنه برداری حتی سرپرست هم ندارد!

متاسفانه بله. کسی نیست تا زمان اردوها را مشخص کند. برنامه ریزی نیز برای اردوها انجام نشده است، در حالی که بازیهای مهمی پیش روست.

سرمربی هم ندارید!

ما هیچی نداریم. متاسفانه این روزها در ورزش نزدیک زمان مسابقات سراغت را می گیرند  که N ام وزنه بزنید. آنهم در حالی که حمایتی نشده، تمرین خوب نداری  و با تجهیزات ناقص کار می کنیم و آسیب هم می بینیم.

بعد در بازیها انتظار مدال هم دارند. خود  من الان با یک ورزشکار معمولی هیچ فرقی ندارم. نه مربی دارم و  نه بودجه ای که بتوانم صرف آن کنم. در هر باشگاهی هم اجازه نمی دهند وزنه بزنم.

این روزها کار من شده تا پول بدهم و بعد وزنه بزنم! فدراسیون تنها سالن کبکانیان را به ما معرفی کرده، انهم برای دوی عصر که ساعت مرده باشگاهی است. سالن کبکانیان حتی هالتر ۱۵ ندارد.

انتظارت از مسئولین و دست اندرکاران ورزش چیست؟

حقوق می خواهیم. کسانی که در سطح ملی و بین المللی فعالیت می کنند باید حقوق دریافت کنند. بخاطر دارم مسئولین استانی قول پاداش کسب سهمیه المپیک را دادند و اعلام کردند ۶۰ میلیون تومان به حسابم واریز می کنند. مدیرکل استان عوض شد اکنون کسی حتی جوابم را نمی دهد. من برای جراحی وخوب شدنم کلی هزینه کردم ولی غافل از یک قران پول.

بحث دوپینگ این روزها در وزنه برداری بین المللی خیلی مطرح است.  هر کشوری سه تست دوپینگ مثبت داشته باشد المپیک ۲۰۲۴ پاریس را از دست می دهد. ایران هم تاکنون یک تست وزنه بردارش مثبت شده است!

بحث دوپینگ در صحنه بین الملل بسیار جدی شده است. کلا" در وزنه برداری دوپینگ بسیار انجام می شود و کمیته بین المللی المپیک برای پاک شدن این رشته؛ تصمیمات جدیدی گرفته که یکی از آنها همین مورد است.

ایران هم که در این اوضاع بی سرپرستی شرایط حساسی را خواهد داشت. اگر شرایط به همین منوال بگذرد، مکملهای خوب خریداری نشود، اردوها آغاز نشود و وزنه برداران دوراز نظر کادر فنی تمرین کنند و ناخودآگاه مکمل بد بخرند و اگر همه چیز به شوخی گرفته شود بزودی وزنه برداری ایران نه تنها محروم می شود بلکه محو هم خواهد شد.

وب‌گردی و دیدنی‌های ورزش

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha

پربازدید امروز

آخرین خبرها

منهای ورزش

بازرگانی