آرتین زهرابی؛ ویدیو ابراز ندامت مهدی فنونی زاده از سپهر حیدری دیروز در صفحات مجازی ویژه ورزش، بدجوری تکان دهنده بود. (اینجا ببینید)

فنونی زاده روزگاری برای خودش در استقلال و تیم ملی ایران، صاحب شخصیت و جایگاهی رفیع بود. هواداران فوتبال، او را به چشم مدافعی محکم و شوت زن می‌دیدند و هر کجا فرصتی پیش می‌آمد، کنار او عکسی به یادگار می‌گرفتند.

مهدی فنونی زاده بازیکن متوسطی نبود؛ چهره‌ای بود که در اوج جوانی در تیم ملی می‌تازید. بیش از ۴۰ بازی ملی در کارنامه او به چشم می‌خورد اما فضای مجازی و اینستاگرام از بعضی‌ها چه پدیده‌های عجیبی ساخته است.

بازیکنان مشهور و مهربان دیروز که سادگی از سر و روی آنها می‌بارید، تبدیل به چهره‌های خشن و بی رحم اینستاگرامی‌شدند. اهانت برای آنها مثل نقل و نبات است و اخلاق مداری از دستور کارشان خارج شده... هر چه دلشان می‌خواهد می‌گویند و از فردای خود هم خبر ندارند. حالا یکی مثل سپهر حیدری پیدا شد تا این پرونده را در قوه قضائیه پیگیری کند اما شاید دیگران، هزاران بار خطا کرده اند که به لطف چشم پوشی این و آن، به سلامت از مهلکه گریخته اند.

فضای مجازی از هر نظر عالی است؛ مردم دوستش دارند و هر روز در این محیط خیالی، با آدم‌های مختلف زندگی می‌کنند. در فوتبال اما این فضا برای خودش به پدیده‌ای باورنکردنی تبدیل شده است. از فضای مجازی چه استفاده‌های درخشانی می‌شود کرد؛ چقدر می‌شود با اتکا به این تکنولوژی، مسائل فراوانی را آموخت.

 مثلا مهدی فنونی زاده و هم نسلان او به جای اشاعه عصبانیت بی دلیل یا ترویج فرهنگ لفاظی و بحث‌های بی اهمیت رنگی، از خاطرات خود بگویند. از روزهایی که فوتبال بازی می‌کردند. عکس‌های قدیمی‌خود را به اشتراک بگذارند یا درباره مسائل مختلف فوتبال اظهارنظر کنند.

نمی‌دانیم جامعه به کدامین سمت رفته که فنونی زاده‌ها را ترغیب به ایستادن در همین فضای غبارآلود می‌کند؟ به شخصه وقتی ویدیوی اظهار پشیمانی فنونی زاده و لحن حرف زدنش را دیدم، به عنوان فردی که سن و سالم به روزهای اوج فوتبال فنونی زاده‌ها می‌خورد دلم گرفت. کاش که...