مجتبی گلیج یکی از آزادکاران خوشنام، پرتلاش و بدون حاشیه تیم ملی است. تنکابن میزبان چهل و دومین دوره جام جهان‌پهلوان تختی، چهار کشتی‌گیر در این رقابت‌ها که تماشاگران میزبان، حساسیت خاصی روی کشتی آنها داشتند و هنگام حضور آنها روی تشک، با تشویق‌های بی‌امان خود همه را متوجه تعصب به کشتی‌گیر شهرشان کرده و آن را فریاد می‌زدند. مجتبی گلیج و عرفان الهی (دو ملی‌پوش تنکابنی بودند که الهی به‌دلیل مصدومیت موفق به حضور در کشتی‌ها نشد)، به‌همراه شکوری و منصوری از حمایت ویژه تماشاگران برخوردار بودند. با تصمیم کادر فنی تیم ملی و بر اساس چرخه انتخابی، قرار است ۱۹ تیرماه جاری، مرحله‌نهایی و انتخابی بعضی اوزان تیم ملی کشتی آزاد در ورزشگاه ۱۲هزار نفری آزادی برگزار شود. در آستانه برگزاری این پیکارها، با مجتبی گلیج نفر سوم جهان و قهرمان ۹۷ کیلوی جام جهان پهلوان تختی به گپ‌وگفت نشستیم.
* مسئولان تنکابن، برای میزبانی جام تختی خیلی تلاش کردند و تمام سعی‌شان را به کار گرفتند تا مدعوین هیچ مشکلی نداشته باشند اما بعضی کمبودها و مشکلات، شرایطی را فراهم کرده بود که متأسفانه موجب نارضایتی مهمانان شده بود.
* بچه‌های تیم ملی و سایر مهمانان جام تختی گلایههایشان را به من می‌گفتند و انتظار داشتند آنها را به مسئولان منتقل کنم تا بلکه بتوانند خیلی زود برطرف کنند، که متأسفانه بعضی از آن مشکلات اصلاً برطرف نشد.
*به‌رغم اینکه برای میزبانی مناسب، خیلی زحمت کشیده بودند ولی متأسفانه در سالن تمرین و محل گرم کردن کشتی‌گیران، یک بلندگو، یک تلویزیون یا مانیتور نبود که حاضران کشتی‌ها را ببینند یا وقتی گوینده سالن اسم آنها را برای حضور روی تشک می‌خواند، کشتی‌گیران مطلع شوند.
* غیر از برخی کمبودها و مشکلاتی که کشتی‌گیران به من می‌گفتند، سایر موارد نظیر حضور کشتی‌گیران خوب و مدعی، شرایط خوب و مناسبی داشت. مثلاً در وزن ما (۹۷کیلو) به‌غیر از محمدحسین محمدیان، سایر مدعیان همه بودند و همین حضورشان، سطح کیفی رقابت را بالا برده بود.
* کشتی گرفتن مقابل تماشاگران تنکابنی، برای من هم جذاب و روحیه‌آفرین بود و هم استرس‌آور و نگران‌کننده. برای اولین بار جلوی تماشاگران شهرم در مسابقاتی مهم مثل جام‌تختی که اهمیت خیلی زیادی هم برای رسیدن به دوبنده تیم ملی داشت، کشتی می‌گرفتم.
* هم خوشحال بودم و هم نگران، نگرانی من بیشتر به این دلیل بود که همشهریانم با ناراحتی به خانه‌هایشان نروند. آنها توقع داشتند که حتماً برد و پیروزی ما را ببینند و همین موضوع کار را برای من خیلی سخت‌تر کرده بود و سعی داشتیم با اشتباه خیلی کمتر کشتی بگیریم، تا پیروز میدان باشیم. شاید اگر حضور تماشاگران ۲۰ درصد برای من روحیه‌ساز بود، ۸۰ درصد هم نگران‌کننده و استرس‌آفرین بود. به همین دلیل بیشترین تلاشم متمرکز به کسب پیروزی بود و گرفتن امتیاز بالا و عالی اولویت نداشت.
* هدف اصلی و اولویت اول من در جام تختی، رسیدن به قهرمانی و کسب مجوز حضور در مرحله نهایی بود. تمام تلاشم را به کار بردم و اول شدم. حالا که جواز حضور در مرحله‌نهایی انتخابی را گرفتم، اولویت و هدف اصلی‌ام در حال حاضر، عبور از سد محمدحسین محمدیان است. بعد از آن راجع به حریفان جهانی و کسب مدال و شاد کردن هموطنان برنامه‌ریزی کرده و تلاش می‌کنم.
* محمدیان کشتی‌گیر خیلی خوبی است. دو بار با او کشتی گرفته و با فاصله امتیازی خیلی نزدیک باخته‌ام. شیوه کشتی گرفتن با او را می‌دانم و این بار تلاش دارم تا با شکستش به تیم ملی برسم.
*هیچ وقت اهل کری‌خوانی برای حریفان نبوده و نیستم. همیشه تلاش کرده و می‌کنم تا حرفم را روی تشک مسابقه بزنم، نه در صفحات روزنامه‌ها یا سایت‌های خبرگزاری‌ها و...
* بعد مدت‌ها دوری از مسابقه، در جام تختی کشتی می‌گرفتم. هرچند در لیگ هم کشتی گرفته بودم ولی جام تختی اولین مسابقه دوره‌ای بود که بعد از قهرمانی جهان، داشتم شرکت می‌کردم. به‌رغم اینکه از آمادگی لازم برخوردار نبودم ولی از شرایط خودم و کشتی‌هایم در جام تختی رضایت نسبی دارم و برای مسابقات بعدی دارم بیشتر و بهتر تمرین می‌کنم.
* باتوجه به اینکه در تنکابن حریفان زیادی برای تمرین ندارم، لذا مجبورم به شهرهای مختلف استان سفر کنم و با سایر بچه‌ها تمرین کنم تا به شرایط مطلوب برسم. در شهرهای جویبار، بابل، آمل، فریدونکنار و... مزاحم دوستان می‌شوم و با لطف عزیزانی مثل حسن یزدانی، کامران قاسم‌پور و... موضوع نداشتن حریف تمرینی را برطرف می‌کنم.
*حدود ۱۰۰ یا ۱۰۱ کیلو وزن دارم که با دو سه روز رژیم غذایی به راحتی سر وزن می‌رسم و مشکلی از این بابت ندارم. خیلی‌ها به من می‌گویند اصلاً اندام و فیزیک بدنی من به ۹۷ کیلوها نمی‌خورد و بیشتر شبیه ۸۶ کیلوها هستم. در تنکابن هم از نظر قد و هیکل، کوتاه‌تر از سایر رقیبان بودم، هرچند که عبدی، شریعتی‌نیا و آذرپیرا همگی از جوانان شایسته و توانمند ما هستند، خوشبختانه توانستم از سد این قهرمانان بگذرم و به مرحله نهایی چرخه انتخابی برسم.
* در مسابقات تنکابن فقط می‌خواستم این مرحله را با موفقیت طی کنم و اول شوم. همین جوانان، حریفان خیلی خوبی هستند و آینده متعلق یه اینهاست. آنها می‌خواهند جای ما را در تیم ملی بگیرند. همان‌گونه که ما جای بزرگان را گرفته‌ایم. هدف اصلی من هم در حال حاضر موفقیت در مرحله آخر چرخه انتخابی است.
* من و محمدیان برای رسیدن به دوبنده تیم ملی خیلی زحمت کشیده‌ایم و تلاش می‌کنیم تا به دوبنده تیم ملی برسیم. قطعاً هرکس ملی‌پوش شود، می‌تواند در مسابقات جهانی هم مدال بگیرد.
*با این چرخه انتخابی تیم ملی، هر کس در ایران اول شود، می‌تواند در جهانی هم مدال بگیرد. در ۹۷ کیلو هر کدام‌مان ملی‌پوش شویم، می‌توانیم روی سکو برویم و امیدوارم بهترین و خوش‌رنگ‌ترین مدال را بگیریم.
* مطمئن هستم از ۵۷ تا ۱۲۵ کیلو، هر کشتی‌گیر ایرانی که ملی‌پوش شود، با جان و دل می‌جنگد و برای کسب مدال و افتخار مبارزه می‌کند. ان‌شاءا... اگر من به تیم ملی برسم، سعی می‌کنم مثل بقیه ملی‌پوشان، با همه وجودم برای خوش‌رنگ‌ترین مدال جهانی بجنگم و دل هموطنان را شاد کنم.
* همه جور تمریناتم از کار با وزنه، مرورفن، تمرین کشتی و... را با حسن یزدانی، کامران قاسم‌پور و بقیه قهرمانان در شهرهای مازندران انجام می‌دهم و وظیفه خود می‌دانم از حسین نقیبی، کیوان بوداغی، بهزاد نعمتیان و حسن یزدانی که باشگاه‌شان را در اختیار ما قرار می‌دهند تا بتوانیم از امکانات آن استفاده کنیم خیلی تشکر می‌کنم و امیدوارم بتوانم اول به تیم ملی برسم و بعداً انتقام شکست در ۷ ثانیه پایانی مسابقه با اسنایدر در جهانی نروژ را بگیرم.
* ان‌شاءا... بعد از اینکه به دوبنده تیم ملی رسیدم، با کادر فنی کشتی‌های کایل اسنایدر را آنالیز می‌کنیم و برای جبران آن ۷ ثانیه کذایی برنامه‌ریزی می‌کنیم تا دیگر آن اشتباه تکرار نشود.
* در خاتمه از همه دوستان، همشهریان و هم‌استانی‌های عزیزم به‌ویژه حسن یزدانی، کامران قاسم‌پور، ایمان صادقی، سیداحمد محمدی، رضا اصغرپور و... که همه‌جوره از من حمایت کردند، تشکر می‌کنم.
