با تصمیم یحیی گل‌محمدی باز هم نبیل باهویی در نوک خط حمله پرسپولیس در ترکیب اصلی قرار گرفت تا تنها مهاجم تیمش مقابل استقلال تاجیکستان باشد.
باهویی در تمام طول بازی اسیر یارگیری مدافعان قدر حریف از بگانوویچ بوسنیایی گرفته تا کارتاشیان ارمنستانی بود و هیچ‌وقت نتوانست در مصاف با آنها کار خاصی پیش ببرد.
تنها کار مثبت این مهاجم سوئدی – مراکشی در همان دقایق نخست بود که با فرار از دست مدافع مستقیمش موقعیتی ایجاد کرد اما در حالی که می‌توانست با یک پاس به جلوی دقیق عمری را در موقعیت گلزنی قرار دهد پاس ضعیفی داد که البته با دستپاچگی مدافع تاجیک در دفع این توپ، تیر دروازه میزبان لرزید.
بعد از این باهویی در تمام طول بازی درگیر امور فیزیکی با مدافعان حریف بود و نه عقب می‌آمد و توپ می‌گرفت تا در بازی‌سازی شرکت کند، نه صاحب توپ می‌شد و در پیش بردن توپ نقشی داشت. باهویی تا دقیقه ۷۸ در میدان بود و سرانجام جای خود را به شهاب زاهدی داد، اما آمار او نشان می‌دهد انگار پرسپولیس در زمین مهاجم نداشته است!
نبیل در این بازی فقط و فقط ۷ پاس داد که ۶ تا کوتاه و یکی بلند بود. دقت پاس او هم ۵۷.۱ درصد بود که در زمین حریف به ۵۰ درصد می‌رسید. نبیل هیچ دوئل برنده‌ای نداشت، هیچ سانتری انجام نداد، تکل نزد، دو بار در آفساید قرار گرفت و البته حتی یک شوت بیرون از چارچوب هم نزد. او حتی یک شوت بلاک شده هم در آمارش نداشت و تنها نکته مثبت عملکردش یک پوشش ثبت شده در امور تدافعی بود.
با این عملکرد آیا او را در نقش جهان هم به عنوان مهاجم فیکس پرسپولیس خواهیم دید؟
