صنعت نفت آبادان بازی ۶ امتیازی را در خانه ۲-۰ به هوادار باخت. یک نتیجه کاملا فوتبالی، تماشاگران آبادانی نیز در اعتراض به شکست خانگی ورزشگاه را ترک کردند، یک رفتار کاملا فوتبالی.

در فوتبال به جدال رقبای رودررو بازی ۶ امتیازی می‌گویند؛ چرا که شما در صورت پیروزی هم خودتان سه امتیاز را می‌گیرید و هم مانع گرفتن ۳ امتیاز توسط رقیب می‌شوید. صنعت نفت و هوادار در انتهای جدول هم امتیاز بودند و به خاطر تفاضل گل هوادار بالاتر ایستاده بود اما بازی در آبادان بود و همه توقع داشتند این تیم ریشه‌دار و قدیمی در خانه پیروز شود. اصلاً اگر صنعت نفت با آن جایگاه در تاریخ فوتبال و آن پیشینه و آن ستاره‌های درخشان قرار باشد در آبادان هوادار تازه وارد را نبرد، کدام تیم را خواهد برد؟ صنعت نفتی که بازی قبل در آزادی ۱۰ نفره پرسپولیس را متوقف کرد! اما تمام این‌ها اتفاقات فوتبالی است و ما اینجا کاری به آن نداریم. اینجا بحث بر سر یک نکته پنهان مانده است؛ عبدالله ویسی سال قبل صنعت نفت را در لیگ نگه داشت. در تمام طول تابستان مدام مصاحبه‌های او روی خط رسانه‌ها بود که می‌گفت باید تیمی درخور نام استان بسته شود وگرنه نمی‌مانم.

ویسی مربی کوچکی نیست. چون نتیجه گرفته بود همه فوتبالی‌ها پشت سر او بودند. حق آبادان و انزلی است که تیمی در خور نام مردم خود داشته باشند، چون در این دو شهر مردم با نتایج ملوان و صنعت نفت زندگی می‌کنند. اینجا خبری از طرفداران استقلال و پرسپولیس نیست. صنعت نفت همیشه در این سال‌ها از کمبود بودجه نالیده ولی مهم‌تر از آن بزرگترین مشکل این تیم «دیر رسیدن» پول بوده است. تیم‌های نفتی همیشه در یک سوم پایانی فصل به پول می‌رسند و تا آن موقع بسیاری امتیازات را از دست داده‌اند. از شروع این فصل نیز ویسی همین حرف را می‌زد و همین هفته قبل تهدید به استعفای دوباره کرد که چرا پول نمی‌رسد؟ اما همان جمعه شب و پس از شکست صنعت نفت در آبادان وقتی مدیرعامل این باشگاه روی خط برنامه «شب‌های فوتبالی» آمد پرده از یک حقیقت برداشت، آن هم کاملاً ناخواسته! او گفت که «بودجه امسال ما ۷۵ میلیارد تومان است و تا امروز ۳۵ میلیارد آن را داده‌اند» یعنی حدود ۴۵ درصد از بودجه را قبل از رسیدن به یک سوم لیگ پرداخت کرده‌اند!

حال نگاه کنید به تیم‌های بزرگ فوتبال ما، تیم‌های ثروتمندی که مشکل مالی ندارند. طبق عرف فوتبال تا اینجای فصل بین ۲۵ تا ۳۰ درصد قراردادها پرداخت شده و در همه جای دنیا هم چنین است. یعنی با یک ضرب و تقسیم ساده مشخص می‌شود که صنعت نفت نه فقط کمبود پول نداشته بلکه بیشتر از سایر تیم‌ها هم دریافتی داشته است. البته این بدان معنی نیست که همه این پول به بازیکنان پرداخت شده باشد. لپ کلام اینکه مدیران ارشد نفت وظیفه خود را انجام داده اند، حال اگر این پول به جای پرداخت به بازیکن و مربی جای دیگری هزینه شده باشد، باید ایراد کار را در جای دیگر جستجو کرد. ولی اگر این پول به بازیکنان تزریق شده دیگر عبدالله ویسی حق ندارد از بی‌پولی گلایه کند و...