به گزارش خبر ورزشی، آذر ماه سال ۱۳۵۶ نخستین صعود ایران به جام جهانی رقم خورد و ما سیزدهم خرداد سال ۱۳۵۷ برای اولین مرتبه در این تورنمنت وارد میدان شدیم.
تیم ملی فوتبال ایران که در جام جهانی ۱۹۷۸ به عنوان تنها نماینده دو قاره آسیا و اقیانوسیه به میدان می‌رفت، در گروه بسیار دشواری با هلند، اسکاتلند و پرو همگروه شده بود. شاگردان حشمت مهاجرانی در سیزدهمین روز از خرداد سال ۱۳۵۷ نخستین مسابقه تاریخ خود را با بهره‌گیری از ستارگان تاج (استقلال) پرسپولیس و تیم‌های دیگر مقابل هلند برگزار کردند.
شکست آبرومندانه تیم ملی
مسابقه آغاز شد و در همان دقایق ابتدایی ایران یک موقعیت بسیار خوب را به دست آورد که به گل تبدیل نشد. از آن لحظه به بعد هلندی‌ها توپ و میدان را در اختیار گرفتند و در نهایت توانستند بازی را با نتیجه ۳ بر صفر به سود خود تمام کنند. "رنسن برینگ" ملی پوش سرشناس هلندی در آن دیدار هت تریک کرد(البته او دو گل را از روی نقطه پنالتی به ثمر رساند) ما سه بر صفر باختیم اما انصافاً با توجه به فاصله فاحش فوتبال آسیا و اروپا در آن مقطع، نمایش آبرومندانه‌ای ارائه کردیم و ناصر حجازی دروازه‌بان فقید تیم ملی با چند واکنش خوب مانع از رقم خوردن شکست سنگین‌تر ایران شد.
علی پروین: عزاداریم!
از همان زمان که قرعه کشی جام جهانی ۱۹۷۸ انجام شد، همگروهی ایران با هلند به سوژه‌ای برای طنز و البته ترس اهالی فوتبال تبدیل شده بود چون لاله‌های نارنجی به عنوان نایب قهرمان جام جهانی ۱۹۷۴ پا به میدان می‌گذاشتند و خیلی‌ها تاکید داشتند که در آن مقطع بهترین تیم فوتبال جهان هستند. حسین گازرانی مدافع فیکس تیم ملی در آن مسابقه، سال‌ها بعد خاطره‌ای از جدال با هلند تعریف کرد و گفت: "علی پروین قبل از بازی به عنوان کاپیتان تیم بچه‌ها را جمع کرد و به شوخی گفت: آقا! میریم و به هلندی‌ها می‌گیم که مادربزرگ‌هایمان فوت کرده‌اند و همه عزاداریم. اینطوری کمتر به ما گل می‌زنند!"
