خبرورزشی | دو چهره‌ی مطرح نیمکت آتزوری، این روزها از میدان رقابت فاصله گرفته‌اند، اما هنوز هم در سایه باقی مانده‌اند. مانچینی و اسپالتی در سکوت، به‌دنبال فرصتی برای بازگشت قدرتمند به فوتبال ایتالیا هستند.
مانچینی و اسپالتی، بزرگان کنار گذاشته‌شده: تابستان انتظار برای بازگشت انتقامی
دارای تجربه، شناخته‌شده، و تشنه‌ی جبران—روبرتو مانچینی و لوچانو اسپالتی، دو سرمربی پیشین تیم ملی ایتالیا، این روزها تابستان را در سکوت می‌گذرانند و منتظر فرصتی برای بازگشت‌اند. با واگذاری نیمکت تیم ملی به جنارو گتوزو، آن‌ها به حاشیه رانده شدند، اما هنوز هم برای تیم‌های بزرگ گزینه‌هایی جدی محسوب می‌شوند، به‌ویژه اگر نتایج مربیان فعلی زیر سوال برود.
مانچینی پس از جدایی پر سروصدای تابستان ۲۰۲۳ و رفتن به عربستان، همچنان در سایه‌ی اختلافات حل‌نشده با گابریله گراوینا، رئیس فدراسیون فوتبال ایتالیا، قرار دارد. تلاش‌های اخیرش برای آشتی، از جمله مصاحبه با گاتزتا، بی‌پاسخ مانده‌اند. گراوینا، بی‌توجه به این تلاش‌ها، ترجیح داد گتوزو را با حمایت بوفون روی نیمکت بنشاند.
مانچینی حالا نیم‌نگاهی به سیاست دارد. در دوم ژوئیه، با مصاحبه‌ای در روزنامه‌ی ایل فولیو، از فرانچسکو آکوارولی، نامزد حزب «برادران ایتالیا» برای ریاست منطقه مارکه حمایت کرد—نشانه‌ای از نزدیکی‌اش به جورجیا ملونی و شاید ورود محتملش به عرصه سیاسی، مسیری که پیش‌تر جیانی ریورا هم پیمود.
با این حال، بازگشت به مربی‌گری هنوز اولویت اصلی‌اش است. اگر ایگور تودور در یوونتوس لغزش نشان دهد، احتمال دارد مانچینی یکی از گزینه‌ها باشد. اما بازگشت به اینتر، حتی در صورت ناکامی کیوو، بسیار بعید به نظر می‌رسد.
در سوی دیگر، اسپالتی همچنان سکوت کرده. آخرین حضور رسانه‌ای‌اش به بازی دوستانه مقابل مولداوی بازمی‌گردد، و پس از آن عملاً ناپدید شده است. نه خبری در شبکه‌های اجتماعی، نه اظهارنظری تازه. تنها سرنخ، سکونت‌اش در تپه‌های مونتایونه، در مزرعه‌ای به‌نام «لا ریمسا» است—جایی که به دام‌ها، درختان و زندگی ساده‌اش می‌پردازد؛ همان‌طور که در کتابش نوشت: «بهشت، اما با مشقت.»
در زمان کناره‌گیری از تیم ملی، شایعه‌هایی درباره‌ی جابجایی‌اش با پیولی شنیده می‌شد: اسپالتی به النصر، پیولی به تیم ملی. اما خودش در گفت‌وگویی خودمانی کنار یک پیتزافروشی در رجیو امیلیا، همه‌چیز را با دو کلمه رد کرد: «آرام، آرام.» نهایتاً، پیولی راهی فیورنتینا شد و النصر، خورخه ژسوس را انتخاب کرد.
اگرچه کارنامه‌ی اسپالتی در زنیت و ناپولی هنوز معتبر است، اما به‌نظر می‌رسد او هم ترجیح می‌دهد انتقامش را در سری‌آ بگیرد. همچون مانچینی، یوونتوس می‌تواند مقصدی طبیعی برای او باشد؛ به‌ویژه با سابقه‌ی موفق مربیان اهل توسکانی در تورین: لیپی، آلگری، و شاید در آینده، اسپالتی.
بازگشت به اینتر اما عملاً غیرممکن است. پایان تلخ فصل ۲۰۱۹ هنوز فراموش نشده؛ تکرار آن همکاری نه منطقی است و نه محتمل.