کشتی ورزش انفرادی است و به طور طبیعی، ستاره هایش شهرتی فراتر از یک ورزشکار پیدا می‌کنند. قهرمانانی که بسیاری از آنها در سراسر دنیا به واسطه همین ویژگی، بعد از دوران ورزش قهرمانی سر از سینما در می‌آورند.
هر تیم یک چهره دارد که مردم از او انتظار بیشتری دارند. در تیمی که به مسابقات جهانی ۲۰۲۵ زاگرب رفت، همه نگاه‌ها به کامران قاسمپور بود. کاپیتان محجوب تیم ملی که با دو مدال طلای جهانی در کنار زارع و رحمان عموزاد، پرافتخارترین کشتی گیر ما هم بود. قهرمانی که همه کشتی‌گیران و ورزش دوستان به دلایلی غیر از مدالها، دوستش دارند.
همه دوست داشتیم اگر قرار است یک نفر در این تیم طلا بگیرد، او کامران باشد. امیدواریم احمد جوان و امیرحسین زارع امشب طلایی شوند. همه امیدواریم کامران امشب، مدال برنز بگیرد تا به حداقل لیاقتش برسد اما شکست تلخ او در نیمه نهایی با آن فاصله باورنکردنی به زاهید والنسیا -که فقط یک مدال برنز جهانی داشت- باید بررسی شود.
محجوب، خوش اخلاق و سر به زیر، هرگز از او حاشیه‌ای ندیدیم و این موارد هم دلیلی شد تا بیشتر از باخت کاپیتان تیم ملی ناراحت شویم. شکست کامران دلایل بیشماری دارد که برخی از آنها پررنگ‌تر از بقیه است. کامران بعد بردن گادیف روس و قبل کشتی با حریف آمریکایی، به والنسیا باخت!
لیست دلایل باخت کامران قاسم پور به عنوان کاپیتان تیم ملی و پر امیدترین چهره ما با این نتیجه بد به زاهید والنسیا، شامل مواردی است پنهان که ما اطلاعی نداریم اما موارد آشکارش را به عنوان نمونه ببینید؛
* نشستن دیوید تیلور به عنوان کوچ والنسیا و برتری روانی که او به خاطر ۵ برد مقابل حسن یزدانی نسبت به ایرانی‌ها دارد. اگر این مشکل را حل نکنیم، از این به بعد تیلور حتی اگر در سالن مسابقات باشد یا پیام ویدیویی هم بدهد، نماینده این وزن ما به آمریکایی باخته!
* مصدومیت کامران قبل از جهانی ۲۰۲۳ که علاوه بر سومین طلای متوالی، او را یک سال از عرصه مسابقات نیز دور کرد. کیست که نداند هیچ چیز برای یک قهرمان بدتر از دوری از میدان نیست.
* تصمیم غلط در آستانه المپیک، فرستادن کامران به وزن ۹۷ کیلو و شکستن غرور و اعتماد به نفس او پس از دو باخت به اسنایدر در دو مقطع زمانی، کامران تا آن زمان عادت به باخت نداشت.
* حضور در مسابقات جهانی چهار وزن غیر المپیکی در آلبانی ۲۰۲۴ تنها چند ماه بعد المپیک پاریس، کامران سرگردان بین اوزان، در ۹۲ کیلو به سعدالله اف و دیوید تیلور با نتیجه بد، باخت.
* دادن کارت هدیه یک میلیون تومانی و البته خالی (!) به قهرمان جهان و بی اعتبار کردن شان او
* بی‌رقیب بودن امسال در غیاب یزدانی، به طوری که تحت هر شرایطی مطمئن بود در ۸۶ کیلو انتخاب می‌شود. همان اتفاقی که برای یزدانی هرسال رقم می خورد
* این حقیقت که در ورزش حرفه‌ای دنیای امروز، دیگر از اسم و کارنامه پرافتخار کاری ساخته نیست. رقیبی که همیشه به شما باخته، اگر در این لحظه آماده‌تر باشد، شما را می‌برد. خلاف ما که فقط به اسم و رسم افراد اعتبار می دهیم!
ولی شاید از همه این‌ها مهم‌تر، رفتار پژمان درستکار بعد از پیروزی کامران برابر گادیف در یک چهارم نهایی بود. اوجوری مشت‌ها را گره کرده و روی تشک پرید که انگار کامران، قهرمان المپیک شده یا سعدالله اف و تیلور را با هم برده است! حریف کامران فقط روس بود، هیچ عنوان جهانی نداشت و مگر قرار بود قهرمان جهان او را نبرد؟
همین بزرگ کردن حریف کار دست ما داد. فاصله فنی و اعتباری کامران با این حریف، یک امتیاز نبود. همین کشتی نشان داد کامران آن آمادگی همیشه را ندارد و این خوشحالی سرمربی، درست عین رفتاری بود که پرویز مظلومی در دربی معروف ایمون زاید انجام داد. استقلال بازی دو بر صفر برده را مقابل تیم ۱۰ نفره پرسپولیس به همان مشت گره کرده سرمربیش باخت! بازیکنان فکر کردند کار تمام شده و ...
تیلور و والنسیا دیدند کشتی‌گیر ما آماده نیست و وقتی از بردن یک روس گمنام تا این حد خوشحال است، پس در نیمه نهایی راحت می‌شود او را برد و دیدیم که همینطور هم شد. کامران باور نداشت که دو زیر متوالی بدهد و وقت اول ۵-۰ بازنده باشد. او فکر می کرد با بردن گادیف کار تمام است.
اینجا را بخوانید: ویدیو| شکست سنگین کامران قاسمپور از شاگرد دیوید تیلور!
