این درست که کشتی یک رشته انفرادی است اما یک تیم باید بیرون تشک کار کنند تا کشتی‌گیر روی تشک در آرامش و بهترین کیفیت خود، مدال بگیرد. در عنوان قهرمانی ۲۰۲۵ کشتی آزاد جهان خیلی‌ها نقش داشتند اما شاید نقش یک نفر از بقیه پررنگ‌تر باشد.
به دو دهه قبل برگردیم. زمانی که کشتی فرنگی ایران در ۱۰ وزن مسابقات جهانی یا المپیک تنها به گرفتن یک سهمیه راضی بود و بسیار سراغ داریم که به خاطر تنها برد کشتی فرنگی در مسابقات جهانی، در اردو جشن برپا می‌شد!
آن زمان یعنی دهه ۶۰ و ۷۰ شمسی کشتی‌گیران آزاد نیز اگر در عمر ۱۰ ساله قهرمانی به یک مدال جهانی می‌رسیدند، خوشحال بودند و صرف رسیدن به فینال، به معنی پایان کار و ماموریت آنها بود. چرا که مطمئن می‌شدند مدال نقره را دارند!
این باور در کل ورزش ما بود. دیدیم که تیم ملی فوتبال در جام جهانی ۹۸ بعد از بردن آمریکا بلیط برگشت رزرو کرد و هتل خود در دهکده ای سن ژو را تسویه کرد! در حالی که یک مساوی در بازی سوم برابر آلمان حکم به صعود ایران به مرحله بعد می‌داد.
روزی محمد بنا آمد و مسئولیت کشتی فرنگی ایران را به دست گرفت. او متوجه این مشکل شد؛ اینکه کشتی‌گیران ما به پیروزی حداقلی راضی و با رسیدن به فینال ارضا می‌شوند. کشتی‌گیر بعد از گرفتن یک مدال، انگار دیگر رسالت خود را به پایان رسانده و تمایلی برای تکرار نداشت.
محمد بنا بزرگترین خدمتش را با تغییر باور کشتی‌گیران به ورزش ایران کرد. اینکه چقدر فاصله بین مدال طلا و نقره هست و دیدیم که حاصل کار او حمید سوریان با ۷ مدال طلای جهان و المپیک شد. حاصل کار او کسب ۳ مدال طلا در ۶ وزن المپیک ۲۰۱۲ لندن شد.
حالا همین کار را علیرضا دبیر در کشتی آزاد به شکلی دیگر انجام می‌دهد. او در سال‌های حضورش در کشتی، علاوه بر تمام ساخت و سازها و امکانات رفاهی برای کشتی‌گیران، علاوه بر رفع دغدغه مالی و خرج زندگی تا پایان عمر، پاداش‌های مالی سنگین برای مدال جهانی و المپیک تعیید کرده است.
هنوز هم صحبت‌های پیشکسوتان هر روز آزارمان می‌دهد که برای یک مدال قهرمانی جهان به آنها یک دست پارچ و لیوان داده‌اند! اما ببینید که برای همین مسابقات جهانی زاگرب، علیرضا دبیر چطور با یک ترفند به کشتی‌گیران پیامی واضح فرستاد.
کسب مدال طلا جایزه ۳ میلیارد تومانی دارد و مدال نقره تنها ۷۰۰ میلیون تومان! برنده مدال طلا ماهیانه ۱۰۰ میلیون تومان نیز تا سال بعد از فدراسیون حقوق خواهد گرفت. این یعنی کشتی‌گیر بداند با رسیدن به فینال اتفاقاً کارش تمام نشده، بلکه شروع شده است!
و بهترین روش برای فهماندن این موضوع فاصله ۲ میلیارد و سیصد میلیون تومانی در میزان پاداش مالی اوست!
اینجا را بخوانید: دست پژمان به رکورد نروژ نرسید!
