خبرورزشی - تیم ملی که مقابل هنگ کنگ به پیروزی امیدوارکننده و روحیه بخش دست پیدا کرد حالا مهیای حساس‌ترین جدال خود در بحرین می‌شود.
رویارویی مقابل بحرینی که میزبانی این مسابقات را به رغم مشکلات ساختاری فراوان، به لطف ریاست شیخ سلمان هدیه گرفت و حالا در خلال برگزاری مسابقات نقاط ضعف پرشمار میزبانی اش نمایان می‌شود.
بحرین طی ۲۷ سال گذشته گاهی اوقات خاطرات تلخی برای فوتبال ایران خلق کرده اما از حق نباید گذشت که پیروزی‌های فوق‌العاده شیرینی هم برابر این تیم کسب کرده‌ایم. پیروزی‌هایی که حالا می‌خواهیم شیرین‌ترین آن را در داخل خاک این کشور به دست آوریم و همچنان به نبرد خود برای رسیدن به جام جهانی ادامه دهیم.
مقهور تمام‌عیار دهه ۵۰
بحرین در دهه ۵۰ شمسی به‌معنای واقعی کلمه یک مقهور تمام‌عیار مقابل ایران محسوب می‌شد و طی دو مسابقه، ۹ بار دروازه خود را باز شده دید.
آنها اولین بار شهریور ماه سال ۵۳ در چارچوب بازی‌های آسیایی تهران به مصاف ملی‌پوشان کشورمان رفتند و با نتیجه ۶-صفر قافیه را واگذار کردند.
بحرینی‌ها دقیقاً ۱۱ ماه پس از آن، این بار طی رقابت‌های انتخابی المپیک مونترال دوباره برابر ایران ایستادند و این بار با مقداری پیشرفت، شکست ۳-صفر را در کارنامه خود ثبت شده دیدند.
آغاز دردسر
اولین دردسری که فوتبال بحرین برای ایران ایجاد کرد، به پاییز سال ۷۳ بازمی‌گردد.
مرحله گروهی رقابت‌های فوتبال بازی‌های آسیایی هیروشیما که ملی‌پوشان کشورمان با وجود حملات فراوان نتوانستند دروازه بحرین را باز کنند و در نهایت مسابقه با تساوی بدون گل خاتمه پیدا کرد.
در آن سال تیم ملی ایران برای اولین بار در تاریخ خود نتوانست از مرحله گروهی بازی‌های آسیایی صعود کند و همین مسئله موجب برکناری استانکو پابلو کوویچ، سرمربی فقید وقت تیم ملی و همچنین تعویض امیر عابدینی، رئیس فدراسیون فوتبال شد. شاید اگر بحرین را میبردیم هیچ کدام از این اتفاقات رخ نمی‌داد.
اولین گل؛ نخستین ناکامی
ما تا فروردین سال ۷۹ نه تنها مقابل بحرین شکست نخورده بودیم، بلکه آنها حتی موفق به گشودن دروازه ایران هم نشده بودند ولی تمام این طلسم در شهر حلب سوریه شکسته شد.
تیم ملی در چارچوب پیکارهای انتخابی جام ملت‌های آسیا لبنان، به مصاف بحرین رفت و با یک گل مغلوب تیم همسایه جنوبی شد تا جلال طالبی اولین سرمربی تاریخ ایران لقب گیرد که برابر بحرین شکست خورده است. اتفاق تلخی که البته با پیروزی سه بر صفر در مسابقه برگشت تا حدی جبران شد.
شب تلخ منامه
بدون هیچ شک و تردیدی، شکست ۳-یک مقابل بحرین در مهرماه سال ۸۰ تلخ‌ترین ناکامی برابر این تیم و یکی از دردناک‌ترین شکست‌های تاریخ فوتبال ایران محسوب می‌شود.
جدال در آخرین هفته پیکارهای انتخابی جام جهانی ۲۰۰۲ که تیم ملی با هدایت میروسلاو بلاژویچ به واسطه همان شکست نتوانست مستقیم راهی جام جهانی شود و در نهایت هم اصلاً نتوانست به آن پیکارها راه پیدا کند.
پیرامون دیدار موردنظر همچنان حرف و حدیث‌های بسیار زیادی بر سر زبان‌هاست و عده‌ای معتقدند سفر زودهنگام تیم ملی به بحرین (البته اتفاقاتی رخ داد که در نهایت موجب شد بازی ۴۸ ساعت دیرتر برگزار شود)، تغذیه نامناسب و حاشیه‌هایی که میزبان برای ملی‌پوشان ما ایجاد کرد، نقش بسیار مؤثری در شکست ایران داشت.
هلهله صعود
چهار سال پس از آن شب تلخ، نوبت به شادی صعود ایران رسید و اتفاقاً بحرین در ورزشگاه آزادی سور و سات این شادمانی را فراهم کرد.
ملی‌پوشان کشورمان با هدایت برانکو ایوانکوویچ توانستند خردادماه سال ۸۴ بحرین را با یک گل شکست دهند و حضورشان در مرحله نهایی جام جهانی ۲۰۰۶ را قطعی کنند.
یک شب فراموش نشدنی با گل ارزشمندی که محمد نصرتی به ثمر رساند. اتفاقی فوق‌العاده زیبا که امیدواریم مجدداً رقم بخورد.
پس از آن پیروزی برخی کارشناسان مدعی شدند غیر از عربستان، دیگر هیچ کدام از تیم‌های حوزه خلیج فارس نمی‌توانند برای فوتبال ایران در عرصه ملی دردسر ایجاد کنند. البته این نکته را هم نباید فراموش کنیم که ایران مردادماه سال ۸۳ هم توانسته بود بحرین را با نتیجه ۴-۲ شکست بدهد و عنوان سومی جام ملت‌های آسیا ۲۰۰۴ در چین را مال خود کند.
شکست‌های بی‌اهمیت
تیم ملی ایران در فروردین ۸۷ و شهریور ۸۸ دو مسابقه دوستانه در منامه با هدایت علی دایی و افشین قطبی برابر بحرین برگزار کرد و به ترتیب با نتایج یک - صفر و ۴-۲ مغلوب میزبان خود شد. شکست‌هایی که البته اهمیت چندانی نداشتند.
شاید تنها نقطه تاریک این ناکامی‌ها برای علی دایی بود. مردی که اسفندماه سال ۸۶ به عنوان سرمربی ایران انتخاب شد و در اولین مسابقه‌ای که تحت عنوان مرد شماره یک روی نیمکت ما نشست، طعم تلخ ناکامی را چشید.
پیروزی خردکننده
اگرچه تیم ملی ایران شهریور سال ۵۳ توانسته بود با شش گل بحرین را درهم بکوبد ولی قطعاً تکرار این نتیجه با توجه به اتفاقاتی که در دهه ۸۰ برای فوتبال ما توسط بحرینی‌ها رخ داده بود، لذتی چند برابر داشت. اتفاقی که مهرماه سال ۹۰ در جریان مرحله اول پیکارهای انتخابی جام جهانی برزیل (یعنی دقیقاً همان مرحله‌ای که هم‌اکنون در آن قرار داریم) به وقوع پیوست و توانستیم با هدایت کارلوس کی روش بحرینی‌ها را با ۶ گل در ورزشگاه آزادی مقهور کنیم.
ایران در آن مسابقه آنقدر خوب بود که اگر دچار بدشانسی نمی‌شد، حتی می‌توانست حریف را دورقمی هم بکند.
آن شکست نقش بسیار مؤثری در عدم راهیابی بحرین به مرحله بعدی پیکارهای انتخابی جام جهانی داشت.
طلسم شکنی
طی ۱۶ بازی برگزار شده رسمی میان ایران و بحرین، ۸ مسابقه با برتری ما خاتمه پیدا کرده است ،۵ بازی مساوی تمام شده و ۵ بار هم بحرینی‌ها پیروز شده‌اند.
البته نکته حائز اهمیت اینجاست که بحرین هرگز نتوانسته ما را در ایران شکست دهد و دقیقاً همین حکایت پیرامون ایران هم صادق است ولی حالا می‌خواهیم انتقام شب سیاه منامه مهرماه سال ۸۰ را از بحرین بگیریم و طلسم نبردن این تیم در خانه خود را بشکنیم.
اسکوچیچ قطعاً می‌خواهد خاطره تلخ شکست بلاژویچ همراه با ایران را از ذهن ما پاک کند و دقیقاً مانند برانکو ایوانکوویچ و کارلوس کی روش به یک پیروزی فوق‌العاده ارزشمند برابر این همسایه جنوبی دست یابد.
