آلمان از جام ملت‌های اروپا ۲۰۲۰ حذف شد و دوران ۱۵ ساله حضور یواخیم لو روی نیمکت این تیم به پایان رسید. لو به تحول فوتبال آلمان کمک کرد و این تیم را به قهرمانی جام جهانی رساند اما نمی‌دانست نقطه پایان کارش کجا و کی باید باشد.
اینکه عصر یواخیم لو در تیم مانشافت در ورزشگاه ومبلی به پایان رسید شاید پایان معناداری برای این مربی بود. ورزشگاهی که در ان آلمان معمولاً تیم برنده بود و مقابل انگلیس، تیمی که در باد افتخارات قدیمی خود مانده در حالی که آلمان جامهای زیادی به دست آورده است.
در یک هشتم نهایی جام جهانی ۲۰۱۰ در آفریقای جنوبی، تیم جوان آلمان با بازیکننی مثل فیلیپ لام، باستین شواین‌اشتایگر، ژروم بوآتنگ، سامی خدیرا، توماس مولر و لوکاس پودولسکی توانست انگلیس را با نسل طلایی‌اش که شامل ستاره‌هایی همچون جان تری، اشلی کول، فرانک لمپارد، استیون جرارد و وین رونی بود مغلوب کند و در نهایت به رتبه سوم جام برسد. برای بچه‌های یوگی، آن بازی یک نقطه عطف فوتبالی بود که در نهایت با قهرمانی آنها در جام جهانی ۲۰۱۴ به اوج خود رسید. برای انگلیس اما انتظاری طولانی برای بازگشت به افتخار در رده ملی رقم خورد.
۱۱ سال بعد دوباره دو کشور در یک هشتم نهایی یک تورنمنت مهم با یکدیگر روبه‌رو شدند.این بار اما اوضاع بر وفق مراد انگلیس و شاگردان جوان گرت ساوتگیت بود که یک پیروزی ۲-۰ را به دست آوردند. با قرعه‌ای مناسب، داشتن امتیاز میزبانی و حمایت فوق العاده از یک تیم جوان و دوست داشتنی، به نظر می رسد زمان موفقیت انگلیس رسیده باشد.
این طرف اما، برای یواخیم لو، بعد از ۱۹۸ بازی به عنوان سرمربی آلمان، همه چیز تمام شد گرچه واقعیت این است که او پنج سال قبل در تیم ملی آلمان به پایان خط رسیده بود.
آلمان ۲۰۰۶: انقلاب
حالا و با نگاهی به گذشته، به دور از عصبانیتی که هواداران فوتبال آلمان از یواخیم لو دارند، می توان این مربی ۶۱ ساله را یکی از بهترین مربیان تاریخ فوتبال این کشور و شاید بزرگترین آنها خطاب کرد.
زمانی که به کادر فنی یورگن کلینزمن در سال ۲۰۰۴ ملحق شد تیم آلمان در آستانه جام جهانی ۲۰۰۶ بود که به میزبانی این کشور انجام می‌شد. تیم ملی آلمان دو ناکامی در دور گروهی جام ملت‌های در سال‌های ۲۰۰۰ و ۲۰۰۴ را تجربه کرده بود و نیاز به یک تحول اساسی یا یک انقلاب داشت.
یواخیم لو این انقلاب را انجام داد و فوتبال آلمان را برای همیشه متحول کرد. لو سبکی جدید را در فوتبال پایه به کار گرفت و اصول فوتبال سرعتی مبتنی بر مالکیت توپ را به فوتبال ملی آلمان آورد. دو شکست متوالی مقابل اسپانیای رویایی در فینال یورو ۲۰۰۸ و نیمه‌نهایی جام جهانی ۲۰۱۰ ناامیدکننده بودند. اما در این سطح از بازی‌ها کوچکترین اشتباه و حتی کمی خوش‌شانسی تفاوت‌ها را رقم می‌زند و لو را نمی‌شد بابت شکست خوردن مقابل یکی از بهترین تیم‌های تاریخ فوتبال سرزنش کرد. یک شکست دیگر در نیمه‌نهایی یورو ۲۰۱۲ برای آلمانیها آزاردهنده بود. آلمان که از نظر تاکتیکی متحول شده بود مقابل ایتالیا کم آورد و فرصت انتقام گرفتن از اسپانیا در فینال را از دست داد. تعجبی نداشت که انتقادها از یواخیم لو شروع شود.
برزیل ۲۰۱۴: نقطه اوج
دو سال بعد، او همه شکست‌های قبلی را فراموش کرد و تیمش را به قهرمانی در جام جهانی رساند. این جام نقطه اوج دوران مربیگری او بود که اعتبار فراوانی به کارنامه او بخشید و حضورش روی نیمکت آلمان را برای چندین سال دیگر تضمین کرد.
ترکیب درست، کادر فنی درست، تدارکات درست، ذهنیت درست و تاکتیک‌های درست، همگی در بهترین موقعیت به نتیجه رسیدند. البته کمی چاشنی شانس را هم باید بابت برنده شدن مقابل الجزایر برای تیم آلمان قائل شد. اما در هم کوبیدن برزیل و عملکرد خوب در فینال مقابل آرژانتین که با تک گل ماریو گوتسه همراه شد نشان داد که بعد از یک دهه تلاش، بالاخره نوبت آلمانیها شد که به آنچه می‌خواهند برسند و بر قله فوتبال جهان بایستند. لو اولین مربی‌ای بود که بدون سابقه بازی در تیم ملی آلمان، این تیم را به قهرمانی جهان رساند.
روسیه ۲۰۱۸: سرنگونی
دو سال بعد از قهرمانی در جام جهانی، انتظارها از تیم آلمان برای موفقیت در یورو ۲۰۱۶ زیاد بود اما آنها بار دیگر در نیمه‌نهایی ناکام ماندند. اما قدم اشتباه بعدی لو، این بار در جام جهانی ۲۰۱۸ رقم خورد که تاثیر بد و فاجعه باری هم در فوتبال آلمان و هم در اعتبار یواخیم لو داشت.
بازیکنانی مثل فیلیپ لام، پِر مرتساکر و باستین شواین اشتایگر از تیم کنار رفته بودند و عصر طلایی آلمان به وضوح به پایان رسیده بود اما نه فدراسیون فوتبال آلمان و نه خود یواخیم لو این موضوع را درک نکردند و سرمربی همچنان به کار خود ادامه داد. نتایجی که آلمان در روسیه ۲۰۱۸ به دست آورد یک افتضاح کامل برای فوتبال آلمان بود که همیشه با تصویر و نام یواخیم لو همراه خواهد بود و این یک سرنگونی کامل برای اعتبار مردی بود که چهار سال قبل تیمش را به قهرمانی جهان رسانده بود. اما لو خیالش راحت بود چون قبل از شروع جام، قراردادش را با مبلغی چشمگیر تمدید کرده بود.
فدراسیون فوتبال آلمان برای زندگی بدون یواخیم لو بعد از جام جهانی ۲۰۱۴ برنامه‌ای نداشت و حالا دچار رسوایی‌های مالی و مدیریتی هم شده بود که باعث شد مدیران فدراسیون فکر تغییر مربی را از سر بیرون کنند و به بحران‌های دیگر برسند. اما خود لو هم متکبرانه و لجوجانه بر حضورش در تیم ملی و ارائه فوتبالی که چندین سال قبل جواب داده بود اما دیگر جواب نمی‌داد، اصرار کرد و ماند.
یورو ۲۰۲۰: پایان
همچنان یوگی لو در تیم ملی ماندنی شد. تمایل او به تزریق نسلی جدید به تیم ملی، قابل تحسین بود اما کنار گذاشتن ناگهانی بازیکنان باتجربه مثل توماس مولر، بواتنگ و متس هوملس تصمیمی بی‌منطق و کاملاً بازدارنده در راه پیشرفت تیم بود.
به تعویق افتادن رقابت‌های یورو ۲۰۲۰ به دلیل شیوع ویروس کرونا به لو این شانس را داد که از زیر فشار نتایج تحقیرآمیزی که این بار در لیگ ملت‌های اروپا کسب کرده بود در امان باشد. آلمان در ۲۰۱۹ در گروه خود آخر شد و در ۲۰۲۰ شکست تحقیرآمیز ۶-۰ مقابل اسپانیا را تجربه کرد و در انتخابی جام جهانی هم مغلوب مقدونیه شد.
لو دست از لجبازی برداشت و توماس مولر و متس هوملس را به تیم ملی برگرداند. واضح بود که او می‌خواست خودش را مربی انعطاف‌پذیری نشان دهد و تغییراتی که انجام داد با واکنش‌های مثبتی نیز مواجه شد. او بابت ساختن تیمی که دست کم از سه سال پیش بسیار متحدتر شده بود سزاوار تحسین بود اما این برای موفقیت در یورو ۲۰۲۰ کافی نبود.
فرانسه می‌توانست با گل‌های بیشتری آلمان را شکست دهد. برد مقابل پرتغال روحیه‌بخش بود اما با چاشنی شانس و بازی آشفته آلمانیها همراه بود. مقابل مجارستان هم فقط ۶ دقیقه تا حذف از دور گروهی و قرار گرفتن در رتبه چهارم گروه فاصله داشتند! در نهایت مقابل انگلیسی که این بار به نظر می‌رسد زمان موفقیتش فرا رسیده و تیمی متحول شده نشان می‌داد یواخیم لو هیچ تدبیری برای تغییر جریان بازی نداشت. در واقع او مربی‌ای بود که نتوانست خود را با جریان پیش رونده فوتبال روز دنیا همراه کند و مدت‌ها بود که از این قطار سریع‌السیر، عقب افتاده بود.
بالاخره لو از تیم ملی آلمان جدا شد. نه خداحافظی باشکوهی برایش در نظر گرفته شد و نه کسی به دستاوردهایش اشاره کرد. او بدون‌شک یکی از بزرگترین مربیان تاریخ فوتبال آلمان است که با این تیم فاتح جام‌جهانی نیز شد اما مردی بود که نمی‌دانست کجا باید کارش را تمام کند تا با سربلندی کنار برود.
بیشتر بخوانید:
