پست جدید مهدی طارمی، یکی از مهم‌ترین اتفاقات اولین حضور امیر قلعه‌نویی در بازگشت به نیمکت تیم ملی بود. قلعه‌نویی، تیم ملی را با آرایش 1-3-2-4 به زمین مسابقه فرستاده بود. شهریار مغانلو در نوک خط حمله قرار گرفت و مهدی طارمی، یک خط عقب‌تر از او بازی می‌کرد. طارمی که پیش‌تر نشان داده چه تبحر بالایی در زوج‌سازی دارد، با شهریار مغانلو هم خیلی ناهماهنگ نبود. 

اولین موقعیت جدی ایران در این بازی، با هماهنگی مغانلو و طارمی خلق شد. شهریار مغانلو به دفاع میانی حریف اجازه پیش‌روی تا زمین ایران را داد. سپس با گام‌هایی سریع و پرسی درست، توپ را از او قاپید. مهدی طارمی هم به دل دفاع حریف زد و از جای خالی دفاع میانی روسیه بهره برد تا با فقط یک پاس، اولین موقعیت ایران اینگونه خلق شود.

مهدی طارمی در واقع مهاجم پنهان تیم ملی در این بازی بود. او سر بزنگاه‌ها خودش را به دروازه حریف نزدیک می‌کرد و ضربه آخر را می‌زد. تاکتیکی که کار مهار او را برای مدافعان حریف، دشوارتر هم می‌کرد. طارمی در طول 90 دقیقه، دفعات زیادی عقب‌تر از همه‌ی بازیکنان ایران، وظیفه بازی‌سازی را داشت. اتفاقی که کمتر او را در این موقعیت دیده بودیم. مهدی طارمی در آخرین بازی ایران با کارلوس کی‌روش هم در همین پست بازی کرده بود. یعنی در 1-3-2-4 ایران مقابل آمریکا، طارمی هافبک تهاجمی ایران بود و عقب‌تر از سردار آزمون و بین هافبک‌ها بازی می‌کرد. اینکه طارمی تا این حد از دروازه حریف فاصله بگیرد و سایر بازیکنان از او جلوتر بروند اما موقعیتی بود که از طارمی دیده نشده بود. 

همین دور بودن طارمی از دروازه حریف، اجازه یارگیری با او را به مدافعان میانی روسیه نمی‌داد. در نتیجه سر بزنگاه‌ طارمی با گام‌هایی سریع، خودش را در موقعیت گل قرار می‌داد. تاکتیکی که باعث شد مهدی طارمی بیشترین ضربه را به روسیه بزند. طارمی در این بازی به تنهایی 9 شوت زد؛ یعنی حدودا دو برابر کل شوت‌های بازیکنان روسیه. طارمی هر چند که تا پایان مسابقه در این پست نبود و در ادامه‌ی بازی به خط حمله اضافه شد ولی بیشترین شوت در چارچوب مسابقه را هم زد و 3 مرتبه هم با پاس‌های کلیدی موقعیت ساخت. نمایشی که باعث شد او با نمره 7.74 بهترین بازیکن زمین از سوی «متریکا» معرفی شود. بازیکنی که اگر دقت بیشتری به خرج می‌داد، می‌توانست گل‌هایش بیشتری هم بزند. 

بیشتر بخوانید: تیم ملی ایران - امیر قلعه نویی/ چطور بود؛ خوب بود یا بد؟