تیم فوتبال آلومینیوم اراک این روزها نتایج قابل قبولی را کسب نمیکند و باید گفت شاگردان رحمتی به نبردن عادت کردهاند و درچند هفته اخیر رنگ برد را ندیدهاند.
اما اشکال کار کجاست؟ این که چرا تیم اراکی یه یکباره افت کرد سوالی است که ذهن فوتبالدوستان این استان را درگیر کرده و باید صبر کرد و دید که چه زمان این ناکامی تمام میشود.
البته این را بگوییم که آلومینیوم در جدول شرایط خوبی دارد و خطری را احساس نمیکند. اما با گذشت زمان تیم رحمتی به تساوی عادت کرد تا جایی که دیگر آن فوتبال شاداب را از این تیم شاهد نیستیم و در یک کلام آلومینیوم به ویروس تساوی دچار شده و رحمتی باید برای این بیماری چارهای بیاندیشد.
یادمان نرود درتیم اراک بازیکنهایی توپ میزنند که به روزهای پایانی فوتبالشان نزدیک میشوند و دیگر آن شور و حال جوانی و تاثیرگذاری سالهای قبل را ندارند و اگر تعارف را کنار بگذاریم باید بگوییم پا به سن گذاشتهاند و دیگر به تاکتیک تیم نمیآیند و باید جای خود را به جوانترها بدهند.
در فوتبال امروز بازیکنانی باید جذب شوند که بتوانند برنامه کادر فنی را در زمین به بهترین شکل ممکن پیاده کنند تا آن نتایج ایدهآل به دست بیاید.
هفته آینده رحمتی باید به مصاف تیم تارتار برود. مربیای که او هم تساوی را دوست دارد و میتوان این را تصور کرد دیدار آلومینیوم و ذوب آهن در اراک به تقسیم امتیازات کشیده شود و هردو تیم به یک امتیاز راضی باشند به این دلیل که وقتی به جدول لیگ نگاه میکنیم در کمال تعجب میبینیم که بیشترین تساوی را آلومینیوم و ذوب آهن مال خود کردهاند و این یعنی این دو مربی با تفکرات نباختن شاگردان خود را به زمین میفرستند که همین امر باعث میشود یک فوتبال دفاعی و بیروح را شاهد باشیم و فوتبالیها این سیستم بازی را نمیخواهند و تماشاگران از دیدن این سبک بازی عصبی میشوند.
اراکیها امسال در فاز دفاعی عملکرد قابل قبولی داشتهاند و همین علت باعث شده تا در جدول در جایگاه امنی قرار بگیرند. امیدواریم رحمتی برای دیدارهای آینده خود تدابیر جدیدی را اتخاد کند و به بردن و فوتبال زیبا و تهاجمی نیز فکر کند.
علی صفایی راد| باشگاه خبرنگاران آزاد